|
Ο Διαμαντής Μαλαβάζος, γιος του Μιχάλη και της Στυλιανής, γεννήθηκε στην Καρίτσα το 1924. Στα παιδικά του χρόνια χάρηκε την στοργή μιας ευτυχισμένης και πολύτεκνης οικογένειας με δυο αδερφούς, τον Γιάννη και τον Γιώργο, και έξι αδερφές, τις Ευγενία Κατερίνα, Μαρία, Χριστίνα, Πολυξένη και Ελένη.
Ήταν 22 χρονών, το 1946, όταν μαζί με άλλους χωριανούς επιστρατεύτηκε στην εθνοφυλακή να αγωνιστεί στον εμφύλιο πόλεμο. Για τρία συνεχή χρόνια, μέχρι το 1949, ήταν διορισμένος σε μια παραμεθόρια περιοχή της Βόρειας Ελλάδας όπου πήρε μέρος στην μεγάλη εκστρατεία στο Γράμμο και το Βίτσι και την καταδίωξη των ανταρτών κομμουνιστών από την Ελλάδα. Μετά τον εμφύλιο σπαραγμό επίστρεψε στο χωριό όπου για τα πέντε επόμενα χρόνια προσπαθούσε να επιβιώσει με την γεωργία και την κτηνοτροφία.
Στα 30 του χρόνια αποφάσισε να αναζητήσει την τύχη και την ευτυχία αλλού. Τον τράβηξε κι αυτόν το μεγάλο μεταναστευτικό ρεύμα για τους αντίποδες της γης και την άγνωστη Αυστραλία. Τα πρώτα δυο χρόνια δούλεψε στην ξυλοβιομηχανία Maora Forest κοντά στο Mount Gambier της Νότιας Αυστραλίας. Μετά ήρθε στην Αδελαΐδα και έπιασε δουλειά στα χυτήρια της εταιρίας αγροτικών μηχανημάτων John Shearer στο Kilkenny.
Σε σύντομο χρόνο εγκαταστάθηκε στην ζωή της Αυστραλίας. Έτσι το 1957 έφερε και την αρραβωνιαστικιά του, την Βασιλική Κοτσόνη από την Γράμμουσα, και παντρευτήκανε τον ίδιο χρόνο. Τα πρώτα δέκα τόσα χρόνια η οικογένεια του Διαμαντή και της Βασιλικής κατοικούσε στην Hocking Place στο City όπου αποχτήσανε τα δύο τους παιδιά, την Στέλλα (1958) και τον Μιχάλη (1962). Το 1969 μετακομίστηκαν στο προάστιο Mitcham της Αδελαΐδας και το 1974 πήγανε οριστικά να κατοικήσουν στην Tarragon Street στο Mile End απ' όπου τα δυο παιδιά τους βγήκανε νύφη και γαμπρός.
Ο Διαμαντής συχνά στρέφει την σκέψη του στα παλιά και ξαναθυμάται με θαυμασμό τον πατέρα του, Μιχαήλ Ιωάννου Μαλαβάζου. Ο πατέρας του είχε μεταναστέψει στην Αμερική τρις φορές κατά τα τέλη του 19ου αιώνα και τα πρώτα χρόνια του 20ου. Σύμφωνα με οικογενειακό ανέκδοτο στα 1908 ο Μιχάλης Μαλαβάζος βρισκόταν στην Αμερική και δούλευε μάγειρας σε ένα εστιατόριο αλλά όπως έλεγε κάτι τον ενοχλούσε, «ένα βάρος στα στήθη!» Γι αυτό έφυγε άρον-άρον για την πατρίδα. Όταν ξεμπαρκάρισε στο Λενίδι πήρε τα μονοπάτια του Πάρνωνα περπατώντας για την Καρίτσα και σαν άκουσε πάλι τα τροκάνια από τα γιδοπρόβατα ξαφνικά και ανεξήγητα το «βάρος» ξαλάφρωσε. Μέχρι να φτάσει στο χωριό του είχε εξαφανιστεί «πέρα ως πέρα». Να κι η φυσική θεραπεία του χωριού!
Πάνω απ' όλα ο Διαμαντής δεν μπορεί να κρύψει την μεγάλη του περηφάνια για τις ηρωικές πράξεις του πατέρα του, πρώτα στην εκστρατεία κατά της Τουρκίας (1912-1913) και κατόπιν κατά της Βουλγαρίας το 1913. Ο Μιχάλης τίμησε την οικογένεια και την Καρίτσα όταν απονεμήθηκε δίπλωμα και μετάλλιο από τον ίδιο τον πρωθυπουργό και υπουργό στρατιωτικών Ελευθέριο Βενιζέλο σε ιδική τελετή στην Αθήνα ανήμερα της 25ης Μαρτίου 1914. Φωτογραφία, δίπλωμα και μετάλλιο, τρία ανεκτίμητα οικογενειακά κειμήλια σήμερα στολίζουν το σαλόνι της οικογένειας Μαλαβάζου.
Στην Αυστραλία ο Διαμαντής συνέχισε την οικογενειακή παράδοση να συνεισφέρει στο κοινό καλό. Υπήρξε ιδρυτικό μέλος του Παλλακωνικού Συλλόγου Νότιας Αυστραλίας «Ο Λεωνίδας» το 1966 στον οποίο διετέλεσε διοικητικά καθήκοντα και πρόεδρος 1974-1976. Το 1986 πήρε μέρος στην ίδρυση της Αδελφότητας Καριτσιωτών και αναδείχτηκε πρόεδρος του πρώτου διοικητικού συμβουλίου.
|
|
