Σόγια Clans	Tou Δημήτρη Κατσάμπη By Dimitri Katsambis
Η πρώτη απογραφή στην ελεύθερη Ελλάδα μετά τη μεγάλη επανάσταση του 1821 δείχνει την Καρίτσα να κατοικείται από 20 οικογένειες.  Επικρατέστερες από αυτές ήταν νοικοκυριά που άκουαν στα ονόματα Τσεμπελής, Μαλαβάζος, Κατσάμπης, Τριανταφύλλου, Κοντογιάννης, Γιανναντώνης (αργότερα Αντώνης ή Αντωνίου), Χαγιάς, Τούντας και Κρητικός. Γνωρίζονταν όμως καλύτερα με τα παρατσούκλια τους, όπως Καφετζής, Ρουμάνος, Μαρκαίος και άλλα. Από τότε, πολλές οικογένειες, άλλες έχουν έρθει και άλλες έχουν φύγει. Η σειρά που ήρθαν οι οικογένειες αυτές κατά προσέγγιση είναι ως εξής: Βουρβουριώτης (αργότερα Λάμπρος), Ροζακλής, Τσολομήτης, Τζοβάνης, Κουρτέσης, Χρόνης, Προφύρης, Ζαχαράκης, Γραμματικάκης, Ρήγας, Οικονομόπουλος, Βλάχος, Γεωργαντώνης, Σταυριανός, Θεοδωρακάκος, Τσίπουρας, Χελιώτης, Γεωργοστάθης, Πήλιουρας και Μάζης. Ενώ, άλλοτε, τα οικογενειακά αυτά ονόματα και παρατσούκλια ήταν απλά ένας τρόπος να διαχωρίζεται η μια οικογένεια από την άλλη, με τον καιρό έχουν γίνει συνώνυμα ταυτοπροσωπίας και ταυτότητας που συμβολίζουν τη συνέχεια και  τη διασύνδεση των απανταχού  οικογενειών και  τη σχέση τους με την γενέτειρά τους, την Καρίτσα. Αυτό που ακολουθεί είναι μια συνοπτική επισκόπηση από τα σόγια και τις οικογένειες που μέχρι τώρα έχουνε ζήσει στην Καρίτσα.  Επίσης, οπουδήποτε είναι δυνατόν, τοπωνύμια που σχετίζονται με επώνυμα ή παρατσούκλια καταγράφονται σε πλάγια γράμματα.  Το κείμενο είναι αποτέλεσμα στενής συνεργασίας του συγγραφέα με το Στέλιο Δ Χαγιά (Δράτσα) και το Γιάννη Β Γαβριήλ, γιο της Καριτσιώτας Μαρίας Αναστασίου Τούντα (Μικρούτση).  Ειλικρινείς ευχαριστίες επίσης για τη συνεχιζόμενη συμπαράσταση στους συγχωριανούς Αντώνη Κ Κατσάμπη, Μιχάλη Π Ρήγα και Αλεξάνδρα Α Κατσάμπη.  Οφείλουμε επίσης ευγνωμοσύνη για τις ακόλουθες πολύτιμες πηγές:  «Γάμοι του Κοσμά», επιμέλεια του Δημήτρη Γ Τσολομήτη, και «Γκιότσαλι και Άγιος Δημήτριος», τοπική έρευνα και καταγραφή ιστορικών στοιχείων, των συγγραφέων  Κωνσταντίνου Σ Μπατσάκη και Δημήτρη Α Πραγαλού. Και τα δύο αυτά έντυπα αποδείχτηκαν πολύτιμα στην περαιτέρω καταγραφή των παραδοσιακών διασυνδέσεων με τα γειτονικά αυτά χωριά.	The first population census of liberated Greece, after the revolution of 1821, shows Karitsa was peopled by twenty families. Chief amongst them were households sharing family names like Tsebelis, Malavazos, Katsambis, Triantafillou, Kontogiannis, Yiannantonis (later Antonis or Antoniou), Hagias, Tountas and Kritikos; but better known by nicknames respective clans were branded with over time, such as Kafetzis, Roumanos, Markeos and more. Since then, many other families have come and gone. In approximate order of arrival, they are: Vourvouriotis (later Lambros), Rozaklis, Tsolomitis, Giovannis, Kourtesis, Chronis, Profiris, Zacharakis, Grammatikakis, Rigas, Economopoulos, Vlahos, Georgantonis, Stavrianos, Theodorakakos, Tsipouras, Heliotis, Georgostathis, Piliouras and Mazis. Whilst, once, these family names and nicknames were simply a way of distinguishing one family from another, over time they have become badges of honour symbolising the continuity and network of their families the world over and their connection to the ancestral village Karitsa.   What follows is a précis of the clans and families that have lived in Karitsa through the years. In addition, wherever possible, in italics, local place names relating to each family name are listed. The material presented is the result of close collaboration of the writer with Stelios Diamanti Hagias (Dratsas) and Yiannis Vasili Gavriil, the son of Maria Anastasiou Tountas (Mikroutsis). We also thank Antonis Constantinou Katsambis (Davelis), Michalis Panagoti Rigas and Alexandra Anastasiou Katsambis for ongoing support. In addition we gratefully acknowledge the following invaluable sources: “Marriages of Kosmas,” compiled by Dimitris Tsolomitis and “Giotsali and Agios Dimitrios,” a local history co-authored by Constantinos Batsakis and Dimitris Pragalos. Both publications proved invaluable in documenting the traditional ties among the neighbouring villages.
ΤΣΕΜΠΕΛΗΣ	TSEBELIS
Οι Τσεμπελαίοι μαζί με τους Μαλαβαζαίους παραδοσιακά θεωρούνται από τους αυτόχθονες Καριτσιώτες. Σύμφωνα με την τοπική παράδοση η Καρίτσα χτίστηκε από αυτά τα δύο μεγάλα σόγια με διαχωριστική γραμμή το Λυκόρεμα, το ρέμα που διασχίζει τα χωράφια του χωριού. Οι Τσεμπελαίοι καλλιεργούσαν τη γη δυτικά από το ρέμα και οι Μαλαβαζαίοι την ανατολική μεριά. Το όνομα Τσεμπελής πιθανώς να είναι τουρκικής προέλευσης. Λένε ήταν προεστοί στα χρόνια της Τουρκοκρατίας και ανταμειφθήκανε με πολλά χωράφια στα χαμηλά μέρη του χωριού, δυτικά από το Λυκόρεμα, περιλαμβάνοντας το Ξεροκάμπι, του Βρανίκα και τον Πάνω Λόγκο. Αν και κάποτε ήτανε πολλοί, σήμερα δεν μένουνε τόσοι απ' το σόι αυτό στην Καρίτσα.  Υπάρχουν όμως κάμποσοι διασκορπισμένοι στα κοντινά χωριά Γεράκι, Κοσμά, Πελετά, Γούβες και Βλαχιώτη. H έξοδός τους ουσιαστικά άρχισε στο δεύτερο μισό του προπερασμένου αιώνα. Πολλοί τότε πηγαίνανε σε άλλα χωριά ή μεταναστεύανε στις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής. Χαρακτηριστική είναι η περίπτωση της οικογένειας του ισχυρού άντρα της Καρίτσας, Αναγνώστη Τσεμπελή. Τέσσερις από πέντε γιοι του εγκατέλειψαν το χωριό για να εγκατασταθούν στο Γεράκι. Ο Νικόλας, ο Κωνσταντίνος, ο Παντελής και ο Γεώργιος μεγάλωσαν δικές τους οικογένειες εκεί. Ο Γεώργιος, γεννημένος στην Καρίτσα το 1844, πήγε σώγαμπρος στο Γεράκι το 1872.  Κάπου 25 χρόνια αργότερα, κάθε ένας από τους πέντε γιους του έφυγε για το Χάρισμπουργκ των Ηνωμένων Πολιτειών.  Εκεί, τα αδέλφια Τσεμπελή -Γιάννης, Παναγιώτης, Κωνσταντίνος, Μιχάλης και Τριαντάφυλλος- ίδρυσαν το Ελληνοαμερικανικό Ζαχαροπλαστείο. Σήμερα αναγνωρίζονται από τους πρωτοπόρους της ελληνικής κοινότητας στην ευρύτερη περιοχή του Χάρισμπουργκ. Πρόσφατο λεύκωμα της εκεί Ελληνορθόδοξης Κοινότητας γράφει: «Τόσοι και τόσοι Έλληνες νεομετανάστες έφαγαν το πρώτο τους φαγητό και κοιμήθηκαν την πρώτη τους βραδιά στο Χάρισμπουργκ, στο Ελληνοαμερικανικό Ζαχαροπλαστείο» των αδελφών Τσεμπελή. Στο μεταξύ, στην Καρίτσα οι οικογενειακές ομάδες των Τσεμπελαίων διαχώριζαν με τα παρατσούκλια Καλετούρκος, Φαρμακαίοι, Μπικαίοι, Καφετζαίοι, και Λορδαίοι.	The Tsebelis clan along with Malavazos folk have long been considered among the original Karitsiotes. According to local folklore, Karitsa was built by these two large clans with the line of demarcation being Likorema, the creek that cuts through the tilling fields of the village. Tsebelis folk cultivated lands west of the creek and Malavazos on the eastern side. The name Tsembelis is possibly of Turkish derivation. The first of the clan was said to be an overseer for the Turks who was reputedly rewarded with a great deal of land on the lowlands west of Likorema including Xerokambi, Vranika, and Pano Logos. Though once very numerous, not many of the family currently live in Karitsa.  Τhere are, however, some scattered in nearby Geraki, Kosmas, Peleta, Gouves and Vlahiotis. Their exodus, in essence, began during the second half of the 1800s when many began going to other villages or migrating to the United States of America. A typical case is the family of Karitsa power broker Anagnostis Tsebelis. Four of his six sons abandoned the village to settle in Geraki. Nikolas, Konstantinos, Pantelis and Georgios all raised families there. Georgios who was born in Karitsa in 1844 moved to Geraki when he was married in 1872. Some twenty-five years later, each of his five sons, migrated to Harrisburg in the United States. There, the Tsebelis brothers - Yiannis, Panagiotis, Konstantinos, Michalis and Triantafyllos - established the Greek-American Confectionery. Today they are considered among the pioneers of the Greek community in the Harrisburg district. A recent publication of the local Greek Orthodox Community writes: “Many a newly arrived Greek migrant had his first meal and spent his first night in the Greek-American Confectionery” which was run by the Tsebelis brothers. Meanwhile, in Karitsa Tsebelis family groups were distinguished by nicknames including Kaletourkos, Farmakis, Bikos, Kefetzis, and Lordos.
Σχετικά τοπωνύμια: του Παντελή Τσεμπελή το Καλύβι	Related place names: tou Panteli Tsembeli to Kalivi
Καλετούρκος	Kaletourkos
Ο Χρήστος Αναγνώστη Τσεμπελής (Καλετούρκος), ισχυρή φυσιογνωμία του χωριού κατά το πρώτο μισό του περασμένου αιώνα είναι ένας από δυο μονάχα γιους του Αναγνώστη που παρέμεινε στην Καρίτσα. Υπήρξε ένας από τους πρώτους προέδρους της κοινότητας και πιστεύουμε να διαδέχτηκε τον Κωνσταντίνο Νικολάου Μαλαβάζο (Κωστή) όταν εκείνος ξαναγύρισε οριστικά στις Ηνωμένες Πολιτείες το 1919.  Οι γεροντότεροι το θυμούνται, «ασπρομάλλη και πολύ γέρο όταν ψηφίστηκε πρόεδρος».  Το παρατσούκλι «Καλετούρκος» το κόλλησε, λένε, γιατί του άρεσε να φοβίζει τα μικρά που τον αποφεύγανε ενώ αυτός μουρμούριζε, «Καλέ Τούρκο, καλέ Τούρκο που ίσε;» Πέθανε 100 χρονών το χειμώνα του 44. Σήμερα όλοι οι απόγονοί του ζουν στις Ηνωμένες Πολιτείες.	Christos Anagnosti Tsebelis (Kaletourkos), one of the most prominent villagers in the first half of the last century was one of only two sons of Anagnostis that remained in Karitsa. He is one of the earliest presidents of the village council who is thought to have taken over from Constantinos Malavazos (Kostis) when the latter returned permanently to the United States in 1919. Old timers remember him as, “grey and very old when he was elected president.” The “Kaletourko” tag was earned, they say, because he enjoyed scaring little children who would try to keep well away from him while he burbled on, "Kaletourko, kaletourko pou eise? (Little Turk, little Turk where are you?) He died at the grand old age of 100 during the winter of 1944. Today all of his surviving descendents are living in the United States.
Φαρμάκης και Μπίκος	Farmakis and Bikos
Από τις οικογένειες των Τσεμπελαίων που μένουν ακόμα στο χωριό είναι δύσκολο να βρεθεί κοινός κρίκος να τους συνδέει όλους μαζί, εκτός από τις οικογένειες Φαρμάκη και Μπίκου που εντοπίζουν τον κοινό πρόγονο Θανάση Τσεμπελή πριν έξι γενεές.  Ο Θανάσης γεννήθηκε προς το τέλος του 18^ου αιώνα και ήταν πατέρας του Γιάννη Τσεμπελή (Φαρμάκη)  και του Δημήτρη Τσεμπελή (Μπίκου) οι οποίοι με τη σειρά τους είναι οι κοινοί πρόγονοι των μεταγενέστερων Φαρμακαίων και Μπικαίων.	Of the Tsebelis families retaining a presence in the village, it is difficult to find a common thread binding them all together, except for the Farmakis and Bikou families who share a common ancestor, Thanasis Tsebelis, going back six generations. Thanasis who was born towards the end of the 1700s was the father of Yiannis Tsebelis (Farmakis) and Dimitris Tsebelis (Bikos) who in turn are the forefathers of their respective family groups.
Καφετζής	Kafetzis
Οι Καφετζαίοι είναι μια άλλη παλιά οικογένεια  των Τσεμπελαίων και προέρχονται από το Χρήστο Τσεμπελή που γεννήθηκε γύρω στα 1810.  Είχε τουλάχιστον τρία παιδιά: τη Ρεγγίνα, τη Σωτηρία και τον Κωνσταντίνο.  Η Ρεγγίνα πήγε στον Αϊ-Δημήτρη όταν το 1864 παντρεύτηκε τον Παπα-Καμαρινό της εκεί ενορίας.  Η Σωτηρία το 1869 παντρεύτηκε το Θεόδωρο Κανέλλη στο Γεράκι. Ο δε Κωνσταντίνος κι αυτός έφυγε από την Καρίτσα και έμενε στον Κόσμα όπου το 1865 παντρεύτηκε τη Λυγερή Τζοβάνη.  Αργότερα, ξαναγύρισε στην Καρίτσα και άνοιξε καφενείο, γι' αυτό και του κόλλησαν το παρατσούκλι «Καφετζής».  Μεγάλωσε μεγάλη οικογένεια με 13 παιδιά, εφτά αγόρια και έξι κορίτσια, αλλά μέσα σε οχτώ χρόνια, από το 1896 μέχρι το 1904, όλα τα αγόρια φύγανε από τη Καρίτσα και μεταναστέψανε στην Βαλτιμόρη των Ηνωμένων Πολιτειών.  Η παρουσία των Καφετζαίων στο χωριό τελείωσε με το θάνατο του Κωνσταντίνου το 1918 αλλά το «Λίνο του Καφετζή» στα  παλιά αμπέλια της Πάνω Λούτσας μαρτυράει την ύπαρξή τους.	Kafetzis is another old Tsebelis family. They originate from a Christos Tsebelis who was born around 1810. He had at least three children: Regina, Sotiria and Constantinos. Regina went to Agios Dimitris when in 1864 she married Papa-Kamarinos, the priest of the parish there. Sotiria in 1869 married Theodoros Kanellis of Geraki. Constantinos also moved away from Karitsa and settled in Kosmas where he married Ligeri Giovanis in 1865. He later returned to Karitsa and ran a kafeneio, hence the nickname “Kafetzis.” He raised a large family of thirteen children, seven boys and six girls. Within eight years, from 1896 to 1904, all the boys had left Karitsa and immigrated to Baltimore in the United States. The presence of the Kafetzis clan in Karitsa ended with his death in 1918 but an old wine press known as “Lino tou Kafetzi” in the old vineyards of Pano Loutsa bears testimony to their past association.
Σχετικά τοπωνύμια: το Λινό του Καφετζή	Related place names: to Lino tou Kafetzi
Λόρδος	Lordos
Ακόμα ένας άλλος από τους Τσεμπελαίους που κάπως αποκόπηκε από τους υπόλοιπους είναι ο Κωνσταντίνος Βασιλείου Τσεμπελής, καλύτερα γνωστός ως «Λόρδος».  Γεννήθηκε το 1847 και είχε εκατοστίσει τα χρόνια του όταν πέθανε το 1947.  Ήταν ένας από τους φτωχότερους του χωριού, γι’ αυτό και τον κοροϊδεύανε με το παρατσούκλι «Λόρδος».   Ο δε μοναχογιός του, ο Παναγιώτης, πέθανε μια βδομάδα μετά από τον πατέρα του.  Επέζησαν τρεις κόρες –Αγγελική, Γιαννούλα και Κατερίνα- που όλες ήτανε εγκαταστημένες στην Αθήνα.	Yet another of the Tsebelis clan that somehow lost connection with other families is Constantinos Vasili Tsebelis, better known as “Lordos” (Lord). Born in 1847, he was more than 100 when he died in 1947. He was one of Karitsa`s poorest residents, so he was mockingly tagged Lordos. Tragically, his son Panagiotis died one week after the death of his father. Three surviving daughters - Angeliki, Yiannoula and Katerina - had settled in Athens.
Σχετικά τοπωνύμια: η Λορδαίικη Στρούγκα, το Λορδαίικο Κουτσουράκι	Related place names: e Lordeiki Strouga, to Lordeiko Koutsouraki
ΜΑΛΑΒΑΖΟΣ	MALAVAZOS
Οι Μαλαβαζαίοι μπορούν επίσης να θεωρούνται από τα αρχαιότερα σόγια, τόσο παλιά όσο η ίδια η Καρίτσα. Αυτοί δουλεύανε τα χωράφια απέναντι από τους Τσεμπελαίους, στην ανατολική μεριά από το ρέμα που είχε τα Αμπέλια, τα Πισάμπελα, του Σιουράκου και ασφαλώς τη Μαλαβαζαίικη Χούνη. Η προέλευση του ονόματος είναι αμφίβολη και παραμένει υποθετική. Αν και υπάρχει μια βουνοκορφή του Πάρνωνα με το ίδιο όνομα 35 περίπου χιλιόμετρα βορειοδυτικά από την Καρίτσα αμφισβητείται οι Μαλαβαζαίοι να πήραν το όνομα από εκεί. Το πιθανότερο είναι η βουνοκορφή και το καριτσιώτικο αυτό σόι να πήραν το όνομά τους από την ίδια πηγή αφού ηχητικά παρομοιάζουν με τη λέξη «Μαλβάζια» την ενετική μεταγραφή της Μονεμβασιάς, της βυζαντινής καστροπολιτείας, 70 περίπου χιλιόμετρα νοτιοανατολικά από την Καρίτσα, που είναι χτισμένη σε μια βραχονησίδα στην ανατολική ακτή της Λακωνίας και που συνδέεται με τη στεριά μέσω μιας γέφυρας. Στη μεταβυζαντινή περίοδο η Μονεμβασιά κατά καιρούς βρέθηκε κάτω από την κυριαρχία είτε των Βενετών είτε των Οθωμανών. Με αυτή την υπόθεση το όνομα Μαλαβάζος δείχνει η οικογένεια να κατάγεται από την Μαλβάζια με τον ίδιο τρόπο που το όνομα Κρητικός δείχνει τις οικογένειες που κατάγονται από την Κρήτη. Τα πιο πρώιμα γνωστά στοιχεία του επωνύμου Μαλαβάζου βρίσκονται σε κατάλογο ονομάτων, μεταξύ αυτών και κάποιου Δημήτριου Μαλαβάζου, που καταγράφονται στην αλληλογραφία της 8ης Ιουνίου 1698 μεταξύ των Ενετών διοικητών Αντόνι Λερεντάν και Φρασέσκο Γκριμάνι. Ο κατάλογος αναφέρει αιχμάλωτους στο στρατόπεδο καταναγκαστικής εργασίας των Βενετών στις οχυρώσεις επάνω στα αρχαία τείχη της Ακροκορίνθου. Αυτό γίνηκε κατά τη σχετικά σύντομη ανάπαυλα 28 ετών, από το 1687 μέχρι το 1715, όταν οι Οθωμανοί είχαν χάσει την κυριαρχία της Πελοποννήσου από τους Βενετούς. Αν και ο Δημήτριος που αναφέρεται στο ενετικό έγγραφο έχει δηλωμένο τόπο προέλευσης την Αράχοβα (επίσης γνωστή ως Καρυές) στις δυτικές πλαγιές του Πάρνωνα, δεν υπάρχει ουδεμία άλλη αναφορά Μαλαβαζαίων στα μετέπειτα αρχεία του χωριού αυτού. Ενώ δεν μπορεί εντελώς να απορριφτεί ότι οι Μαλαβαζαίοι είχαν κάποια έστω και περαστική παρουσία στην Αράχοβα προτού εγκατασταθούν οριστικά στην Καρίτσα, η δήλωση της Αράχοβας ως τόπος προέλευσης πιθανότατα οφείλεται σε σφάλμα αντιγραφής από τις ενετικές αρχές, ίσως λόγω της στενής λεκτικής συγγένειας μεταξύ Καρίτσα (παλαιότερα Καρύτσα) και Καρυές, το εναλλακτικό όνομα της Αράχοβας. Θα πρέπει, ωστόσο, να ειπωθεί ότι δεν υπάρχουν στοιχεία οριστικά που να συνδέουν τον παραπάνω αναφερμένο Δημήτριο με κάποια από τις οικογένειες Μαλαβαζαίων της Καρίτσας, αλλά σύμφωνα με το πατρωνυμικό πρότυπο της ονομασίας των παιδιών στην ελληνορθόδοξη παράδοση, υποτίθεται ότι αργά στη ζωή, ενδεχομένως όταν ήδη είχε πενηνταρίσει, ίσως γύρω στα 1730 να έγινε ο πατέρας του Κωνσταντίνου Μαλαβάζου ο οποίος θεωρείται ότι ήταν ο πρώτος κοινός πρόγονος των πολυάριθμων Μαλαβαζαίων της Καρίτσας. Τριάντα περίπου χρόνια αργότερα, στη δεκαετία του 1760 ο Κωνσταντίνος απόκτησε τρεις γιους - το Δημήτρη, το Νικόλα και το Γιάννη – οι οποίο στη συνέχεια θεωρούνται οι πρόγονοι των τριών ευδιάκριτων οικογενειακών ομάδων Μαλαβαζαίων που εμφανίζονται στην πορεία του χωριού. Ο Δημήτρης είναι πρόγονος των Ζωναραίων, των Ρουμελιωταίων και των Μαζαρακαίων όπως και των οικογενειών του Κωστή και του Μπέη. Ο Νικόλας είναι πρόγονος των Κρεκαίων, των Καψαλαίων, των Μαλαμαίων και των Λουκαίων. Ο Γιάννης είναι πρόγονος των Ρουμαναίων, των Μακαραίων, των Σουλαρμπαίων και των Γκαβοχρησταίων. Το τοπωνύμιο «Μαλαβαζαίικη Xoύνη», χωράφια που βρίσκονται στους πρόποδες του Καλόγερου, αποδεικνύουν ωστόσο αδιαμφισβήτητα ότι πρόκειται για σπουδαίο σόι του χωριού.  Η Χούνη ήταν θαμνώδης λεκάνη, μερικά χιλιόμετρα σε μάκρος, που καθάρισε και έκανε χωράφια ο Δημήτριος Μαλαβάζος, γιος του Κωνσταντίνου, προς το τέλος του 18^ου αιώνα.  Όμως με το πέρασμα του χρόνου παραδοσιακές προικοδοτήσεις και κληρονομιές οδήγησαν στη διάσπαση της μεγάλης αυτής έκτασης σε μικρά χωράφια που μοιράζονται πολλοί απόγονοι.  Ως εκ τούτου η Αντωναίικη Χούνη αποτελεί το κομμάτι που δόθηκε προίκα στη Μηλίτσα Νικόλα Μαλαβάζου όταν το 1870 παντρεύτηκε τον Παναγιώτη Γιάννη Αντώνη (Παναγιωταντώνη).  Παραπέρα τα Κρεκαίικα, Κουλενταίικα και Κωνστανταραίικα είναι χωράφια της χούνης που κληρονόμησαν άλλοι απόγονοι Μαλαβαζαίοι.	The Malavazos families may also be considered to be as old as Karitsa itself. They worked the lands on the opposite side of Tsembelis, east of the ravine, including the tilling fields known as ta Ambelia, ta Pisambela, tou Shourakou, and of course Malavazeiiki Houni. The derivation of the name is uncertain and the subject of some conjecture. Though there is a mountain summit along the Parnonas Range by the same name some 33 kilometres northwest of Karitsa it is most unlikely the families were named after the summit. More likely the names of both, the families and the summit, spring from the same source. They sound very similar to Malvasia the Venetian transliteration of Monemvasia, a Byzantine town on a tiny rocky islet fortress connected to the Laconian mainland by a bridge some 70 kilometres southeast of Karitsa. In the post Byzantine period it was controlled at different times either by the Venetians or the Ottomans. In this context the name Malavazos would indicate the family came from Monemvasia in the same way that the name Kritikos indicates families tracing their origins to the Aegean island of Crete. The earliest evidence of the Malavazos family name is found in a list of names, among them that of a Dimitrios Malavazos, recorded in correspondence dated 8 June 1698 between Venetian administrators Antonio Lerentan and Fransesco Grimani. The list was of workers forced to build fortifications atop the ancient walls of Akrokorinthos. This was during the brief interlude of 28 years, from 1687 to 1715, when the Ottomans had lost control of Peloponnisos to the Venetians. Though the Dimitriοs mentioned in the Venetian document is recorded to hail from Arahova (also known as Karyes) on the western slopes of Parnonas, there is no other evidence of the name in subsequent records of that village. Whilst it cannot be altogether discounted that Malavazos folk had a transient presence in Arachova before settling permanently in Karitsa it is more probable the designated place of residence by Dimitriος was a clerical error on the part of the Venetian authorities, possibly arising from the close likeness between Karitsa and Karyes, the alternative name of Arachova. It must, however, be said there is no evidence conclusively linking the above Dimitrios to any of the Malavazos families of Karitsa, but based on the patronymic pattern of naming children in the Greek Οrthodox tradition, it is thought late in life, possibly in his fifties, he may around 1730 have fathered the Constantinos Malavazos who is considered to be the earliest common ancestor of the numerous Malavazos families of Karitsa. Some thirty years later, in the 1760s the progenitor Constantinos had three sons - Dimitris, Nikolas and Yiannis – who in turn are considered the forefathers of the three separate Malavazos family groups clearly evident over the years in the village. Dimitris is the forefather of the Zonaras, Roumeliotis, Mazarakos, Beys and Kostis families; Nikolas of the Krekos, Kapsalis, Malamas and Loukas families; and, Yiannis of the Roumanos, Makarios, Sioularbis and Gavochristos families; The tilling fields commonly known as Malavazeiiki Houni along the foothills of the Kalogeros Range, is a place name indicating the significance of this group in Karitsa. This is a long natural basin, a few kilometres in length, thought to have been cleared for tilling purposes by Dimitris Malavazos, son of Constantinos, in the late 1700s. Over the years however traditional dowry and inheritance has resulted in the break up of this large tract into smaller tiling fields shared by many of his descendents. Hence Antoneiki Houni is that part of the tract given to Panagiotis Yianni Antonis (Panagiotantonis) when he married Militsa Nikola Malavazos in 1870. Further along the Krekeika, Koulenteika and Konstandareika are all tilling fields passed on to Malavazos descendents.
Σχετικά τοπωνύμια: η Μαλαβαζαίικη Χούνη, τα Κωνστανταραίικα Υπάρχει και η βουνοκορφή Μαλαβάζο 33 περίπου χιλιόμετρα βορειοδυτικά της Καρίτσας	Related place names: e Malavazeiki Houni, ta Kontstantareika There is also the summit Malavazo about 33 kilometres north west of Karitsa
Ρουμάνος, Μακάριος, Σιουλάρμπης και Γκαβοχρήστος	Roumanos, Makarios, Sioularbis and Gavochristos
Οι Ρουμαναίοι, Μακαραίοι, Σιουλαρμπαίοι και Γκαβοχρησταίοι στην πραγματικότητα είναι μια μεγάλη ομάδα που ξεκινάει προς το τέλος του 18^ου αιώνα με τη γέννηση του παλαιού Γιάννη Μαλαβάζου που παντρεύτηκε την Αργυρώ και απέκτησαν τον Κωνσταντίνο (Γερορουμάνο), ο οποίος με τη γυναίκα του, τη Σουζάνα, είχαν  τέσσερις γιους: το Γιάννη (Ρουμάνο), τον Αναστάση (Γερομακάριο), το Γιώργη (Γεροσιουλάρμπη) και το Χρήστο (Γκαβοχρήστο).	The Roumanos, Makarios, Sioularbis and Gavochristos families are really one large group that traces its origin to the late 1700s with the birth of Yiannis Malavazos who married Argyro and had Constantinos (Geroroumanos) who with wife Sousana had four sons; Yiannis (Roumanos), Anastasis (Geromakarios), Georgos (Gerosioularbis) and Christos (Gavohristos).
Ο Γιάννης, ίσως ο μεγαλύτερος γιος, είχε παντρευτεί τρεις φορές. Αυτός και οι απόγονοί του συνέχισαν το παρατσούκλι Ρουμάνος. Ένας επιβλητικός βράχος δίπλα στη δημοσιά, όταν πρωτοαντικρίζουμε το χωριό, αποδεικνύει τη σπουδαιότητα αυτής της οικογένειας στην Καρίτσα και δικαιολογημένα ονομάζεται του «Ρουμάνου ο Βράχος». Θρύλος των Ρουμαναίων είναι ο εγγονός του Γερορουμάνου, ο Μιχάλης Μαλαβάζος (Ρουμάνος), που ανήμερα της 25ης Μαρτίου 1914 παρασημοφορήθηκε από τον πρωθυπουργό της Ελλάδας,  Ελευθέριο Βενιζέλο, με μετάλλια ανδρείας για την γενναιότητά του  τα προηγούμενα δύο χρόνια στους Βαλκανικούς Πολέμους, από το 1912 μέχρι το 1913, για την απελευθέρωση της Ηπείρου, της Μακεδονίας και της Θράκης.	Yiannis, thought to be the eldest, was married three times. He and his descendants carried on with the Roumanos nickname. An imposing rock face, by the main road as the village comes into view, aptly named “Tou Roumanou o Vrachos,” is a place name indicating the stature of this family in Karitsa. Legendary amongst them, of course, is a grandson of Geroroumanos, Michalis Malavazos (Roumanos), who on 25 March 1914 was decorated with bravery medals by Prime Minister of Greece, Eleftherios Venizelos, for gallantry during the previous two years, 1912 and 1913, in the Balkan Wars to liberate Epirus, Macedonia, and Thrace.r gallantry in the Balkan Wars (1912-1913).
Ο Αναστάσης και οι απόγονοί του πήραν το παρατσούκλι «Μακάριος».  Γνωστότερος απ΄ αυτούς, φυσικά, ήταν ο παπά-Αναστάσης, ο παπάς της Καρίτσας από το 1932 μέχρι το θάνατό του το 1964.   O παπά-Αναστάσης ήταν εγγονός του πρώτου Γερομακάριου.	Anastasis and his descendants adopted the nickname “Makarios.” The most prominent Makarios, of course, was papa-Anastasis, priest of Karitsa from 1932-1964, who was a grandson of the original Geromakarios.
Ο Γιώργης παντρεύτηκε τη Διαμάντω Γιάννη Καπετανάκη από το Γεράκι. Αυτός και οι απόγονοί του πήραν το παρατσούκλι «Σιουλάρμπης».	Georgos, married to Diamando Yianni Kapetanakis from Geraki, assumed the “Sioularbis” nickname for himself and his descendants
Ο δε Χρήστος που γνωριζότανε ως «Γκαβοχρήστος» παντρεύτηκε  την Κατερίνα Θανάση Χαρίτου και εγκαταστάθηκε στο Γεράκι.	Christos who came to be known as “Gavochristos” married Katerina Thanasi Haritos and settled in Geraki.
Σχετικά τοπωνύμια: του Ρουμάνου ο Βράχος, το Σφοντάμι του Κωσταντιρουμάνου, το Μακαραίικο Παλιοκάλυβο	Related place names: tou Roumanou o Vrachos, to Sfontami tou Konstantiroumanou, Makareiko Paliokalivo
Κρέκος και Καψάλης	Krekos and Kapsalis
Παρά το γεγονός ότι οι Κρεκαίοι και οι Καψαλαίοι θεωρούνται ξεχωριστές ομάδες στην πραγματικότητα και οι δυο είναι απόγονοι του Νικόλαου Κωνσταντίνου Μαλαβάζου που γεννήθηκε κάποτε στη δεκαετία του 1760.  Ο Νικόλαος, λένε, αργά στη ζωή είχε δύο γιους, το Γεώργιο (Γιωργηκρέκο) και τον Αναστάση (Γεροκαψάλη).	Though the Krekos and Kapsalis families are considered to be quite separate in reality the two are descendents of Nikolaos Constantinou Malavazos who was born in the 1760s. Nikolaos, it is said, late in life had two sons: Georgios (Georgikrekos) and Anastasis (Gerokapsalis).
Οι Κρεκαίοι, είναι μεγάλη ομάδα με κοινό πρόγονο το Γιώργη Νικολάου Μαλαβάζο (Γιωργηκρέκο), της εποχής του 1820, ο  οποίος μέσα σε 100 χρόνια έχει 107 γνωστούς απογόνους. Ένας δισέγγονος, ο Λεωνίδας Γεωργίου Μαλαβάζος, γνωστός ως «Μουρχούτας», υπηρέτησε ως πρόεδρος της Κοινότητας του χωριού, κατά τη διάρκεια του εμφυλίου πολέμου, στη δεκαετία του '40 και στα πρώτα μεταπολεμικά χρόνια στις αρχές της δεκαετίας του '50.	The Krekos families are a large band that trace their origins to Georgios Malavazos (Georgikrekos) of the 1820s who within 100 years was related to 93 known descendants. One of his great grandsons, Leonidas Georgiou Malavazos, also known as “Mourhoutas,” went on to serve as president of the village council during the strife torn civil war period of the 1940s and the immediate post war years of the early 1950s.
Το Καψαλαίικο αρχίζει με τον Αναστάση Νικολάου Μαλαβάζο (Γεροκαψάλη) που γεννήθηκε γύρω στα 1810. Ο Αναστάσης είχε έξι γιους: τον Παντελή, το Νικόλα, το Σωτήρο, τον Ηλία, το Διαμαντή και το Θανάση. Ο Παντελής που απόχτησε το παρατσούκλι «Καψάλης» είχε τρεις γιους που απόχτησαν δικές τους οικογένειες: το Νικόλα (Καψάλη), τον Κωνσταντίνο (Μάλαμα) και τον Αναστάση (Λουκά). Ο Νικόλας, γνωστός ως «Κοντονικόλας», παντρεύτηκε τη Χρυσούλα Γεωργίου Τσεμπελή (Γριά-Μουμού) κι  είχε τέσσερα κορίτσια: τη Μηλιά που παντρεύτηκε τον Παναγιώτη Γιάννη Αντώνη (Παναγιωταντώνη), τη Σουσάνα που παντρεύτηκε το Γιώργη Γιάννη Τσολομύτη (Κατέχα), την Παναγιώτα (Κοντοπαναγιώτα) που παντρεύτηκε κάποιον Χαγιά και τη Διαμάντω που παντρεύτηκε  το Δημήτρη Γιάννη Κοντογιάννη. Ο Σωτήρος πέθανε πρόωρα και άφησε τη γυναίκα του, Σουσάνα Δημητρίου Ζαχαρία, νέα και τυφλή, να μεγαλώσει έξι παιδιά, τρία αγόρια και τρία κορίτσια. Τα κορίτσια έμειναν στην Καρίτσα, ενώ όλοι οι γιοι της Σουσάνας μετανάστεψαν στο Τέξας των Ηνωμένων Πολιτειών και δεν ξαναγυρίσανε ποτέ στην πατρίδα. Ο Ηλίας παντρεύτηκε  σώγαμπρος στους Μολάους και εγκαταστάθηκε στις Γούβες, ενώ ο Διαμαντής απόχτησε μια κόρη, τη Μαρίνα, και ο Θανάσης έμεινε άτεκνος.	The Kapsalis families begin with Anastasis Malavazos (Gerokapsalis) who was born around 1810. He had six sons: Pantelis, Nikolas, Sotiros, Elias, Diamantis and Thanasis. Pantelis who came to be known as “Kapsalis” had three sons who raised families of their own: Nikolas (Kapsalis), Constantinos (Malamas) and Anastasis (Loukas).  Nikolas known as “Kondonikolas” married Chrysoula Georgiou Tsebelis (Gria Moumou) and had four girls: Milia who married Panagiotis Yianni Antonis (Panagiotantonis); Susanna who married Georgos Yianni Tsolomitis (Katehas); Panagiota (Kondopanagiota) who married a Hagias; and, Diamando who married Dimitri Yianni Kontogiannis. Sotiros died early and left his young wife, Susanna Dimitri Zacharia, who was blind to bring up six children, three boys and three girls. While the three girls remained in Karitsa all of Susanna’s boys migrated to Texas in the United States and never returned home. Elias, married a girl from Molaous and settled in Gouves, while Diamantis had a daughter Marina and Thanasis was without children.
Σχετικά τοπωνύμια: τα Κρεκαίικα Καλύβια, τα Κουλενταίκα, της Μαρουλίτσας το Καλύβι	Related place names: ta Krekeika Kalivia, ta Koulenteika, tis Maroulitsas to Kalivi
Μπέης, Κωστής, Μαζαράκος, Ρουμελιώτης και Ζωναράς	Beys, Kostis, Mazarakos, Roumeliotis and Zonaras
Ο Μπέης, ο Κωστής, οι Μαζαρακαίοι, οι Ρουμελιωταίοι και οι Ζωναραίοι, όλοι τους, αρχίζουν από τον κοινό πρόγονο, τον παλαιό Δημήτρη Μαλαβάζο, που γεννήθηκε γύρω στα 1760. Είχε τουλάχιστον δυο  γιους τον Κωνσταντίνο και το Χρήστο.	The Beys, Kostis, Mazarakos, Roumeliotis and Zonaras families all originate from a Dimitri Malavazos who was born around 1760. He had at least two sons: Constantinos and Christos.
Ο Κωνσταντίνος κι αυτός είχε δυο γιους, το Δημήτρη και το Νικόλα (Μπαρμπανικολό).  Ο Δημήτρης είχε δυο γιους, τον Κωνσταντίνο και το Γιάννη που μεταναστέψανε στις Ηνωμένες Πολιτείες.  Εκεί, ο Γιάννης προόδευσε και ξαναγύρισε στο χωριό τόσο πλούσιος που δικαιολογημένα οι συγχωριανοί τον φώναζαν «Μπέη».	Constantinos had two sons; Dimitris and Nikolas (Barba-Nikolos). In time, Dimitri had two sons, Constantinos and Yiannis, who both migrated to the United Sates. Yiannis, after returning relatively wealthy from the United States, was known as “Beys.”
Ο Νικόλας είχε πέντε κορίτσια κι ένα γιο, τον Κωνσταντίνο, που το φώναζαν «Κωστή».  Ο Κωστής με τον ξάδερφό του, το Γιάννη Μπέη, μετανάστεψε στις Ηνωμένες Πολιτείες το 1898 όταν ήταν μόνο 19 χρονών.  Απέκτησε  αμερικανική υπηκοότητα το 1904 και ξαναγύρισε στο χωριό να εκλεγεί πρόεδρος όταν η Καρίτσα απέκτησε ξεχωριστή κοινότητα στις 31 του Αυγούστου 1912.  Την επόμενη χρονιά, το 1913, παντρεύτηκε την Αγγελικώ Κόντου με την οποία απέκτησαν τέσσερα παιδιά: το Νικόλα, την Κατερίνα, την Αφροδίτη και το Δημήτρη.  Όταν ξαναγύρισε ο Κώστης έκατσε μόνο έξι ή εφτά χρόνια στο χωριό.  Σε αυτό το διάστημα όμως έχτισε το καλύτερο και το μεγαλύτερο σπίτι στην Καρίτσα.  Πρόκειται για ένα επιβλητικό, ευρύχωρο, διώροφο χτίριο που αγναντεύει την πλατεία και την κύρια εκκλησία.  Λένε ότι πολύ συγχωριανοί βοήθησαν τον Κωστή στο χτίσιμο γιατί πιστεύανε ένα μέρος του θα στέγαζε καινούργιο κοινοτικό ελαιοτριβείο και κοινοτικό γραφείο.  Δυστυχώς, όπως φαίνεται, ο Κωστής γρήγορα βαρέθηκε τη ζωή του χωριού και το 1919 έφυγε πάλε για το Οχάιο των Ηνωμένων Πολιτειών.  Το δε καινούργιο σπίτι έμεινε στην οικογένειά του ενώ το χτίσιμο του ελαιοτριβείου και του γραφείου, που πολλοί περιμένανε, δεν προχώρησε.  Κάπου εννιά χρόνια αργότερα η Αγγελικώ και τα παιδιά έφυγαν να πάνε στον Κωστή στο Οχάιο.	Nikolas had five girls and one son, Constantinos, whom everyone knew simply as “Kostis.” Kostis migrated to the United States when he was only 19 with his cousin Yiannis (Beys) in 1898. He attained United Sates citizenship in 1904 and returned to Karitsa to be elected the first village president when Karitsa was recognised a self-managed council on 31 August 1912. The following year, in 1913, he married Angeliko Kontos with whom he had four children: Nikolas, Katerina, Aphrodite and Dimitris. On his return Kostis only stayed for six or seven years in Karitsa. At about this time he began building the finest house in Karitsa. It was an imposing structure, two storeys high and very spacious overlooking the village square and the main church. It is said than many villagers helped in its construction because they believed part of it would house the community oil press and council office. Unfortunately, Kostis apparently tired of village life and in 1919 left once again for Ohio in the United States. The new house was left to his family, but work on the oil press and the council offices, which many fellow villagers hoped for, had not progressed. Some nine years later Angeliko and the children also left Karitsa to join Costis in Ohio.
Ο Χρήστος είχε τρεις γιους: το Δημήτρη, γνωστός ως «Μαζαράκος», το Γιάννη και το Γεώργιο. Οι απόγονοι του Δημήτρη τώρα βρίσκονται στο Οχάιο και στο Τέξας.  Τα παιδιά του Γιάννη ήταν ο Σπύρος, γνωστός ως «Ρουμελιώτης», ο Δημήτρης, γνωστός ως «Ζωναράς», και ο Αργύρης που εγκαταστάθηκε στο Γεράκι.  Ωστόσο, ο γενεαλογικός κλάδος του Γεώργιου δεν απλώνεται πέρα από τη δεκαετία του 1860.	Christos had three sons; Dimitri, known as “Mazarakos”, Yiannis and Georgios. Dimitri’s descendents are now mostly living in Ohio and Texas in United Sates. The children of Yiannis included Spyros, known as “Roumeliotis”, Dimitris, known as “Zonaras”, and Anargyros who moved to Geraki. Georgios’ family branch does not continue past the 1860s.
Σχετικά τοπωνύμια: του Μπέη ο Βράχος, η Μαζαρακαίικη Μάντρα	Related place names: tou Bey o Vrachos, e Mazareiki Mantra
ΚΑΤΣΑΜΠΗΣ	KATSAMBIS
Οι Κατσαμπαίοι είναι και αυτοί πολύ μεγάλο σόι το οποίο κατά κοινή ομολογία με δυσκολία βρίσκει μοναδικό και αδιαμφισβήτητο κοινό πρόγονο. Από πρόσφατες έρευνες συμπεραίνεται ότι ο Γεώργιος Κατσάμπης, που εντοπίζεται στον 18^ου αιώνα, ίσως να είναι ο χαμένος κρίκος και κοινός πρόγονος όλων των μεταγενέστερων Κατσαμπαίων.  Από τότε και μετά, το σόι κατατάσσεται σε τρεις διαφορετικές οικογενειακές ομάδες που αναγνωρίζονται καλύτερα από τα παρατσούκλια τους, που έχουν αποχτήσει στο πέρασμα του χρόνου. Πρώτα έχουμε τους Μαρκαίους, τους Νταβελαίους και τους Ποφολαίους, δεύτερο τους Γιαννεαίους, τους Κασιδαίους και «Ο Κατσάμπης», και  τελικά τους Βατσουραίους.	The Katsambis families are also a very numerous clan that has some difficulty in arriving, beyond doubt, at a common ancestor. Recent research suggests that Georgios Katsambis of the 1700s may perhaps be the missing link and a common ancestor of all Katsambis families. Since then the clan can be split into three quite distinct family groups, best identified through nicknames they have acquired over time. Firstly, there are the Markos, Davelis and Pofolos families; secondly, the Yiannes, Kasidis and “O Katsambis” families; and, thirdly the Vatsouras families.
Σχετικά τοπωνύμια: τα Κατσαμπαίικα, του Κατσάμπη τ’ Αλώνι	Related place names: ta Katsambeika, tou Katsambi t’ Aloni
Μαρκαίος, Νταβέλης και Πόφολος	Markos, Davelis and Pofolos
Οι οικογένειες Μάρκου, Νταβέλη και Πόφολου έχουν στενή συγγένεια μεταξύ τους. Ξεκινάνε με το Μάρκο Κατσάμπη (Μαρκαίο) πριν  έξι  γενεές, ο οποίος είχε τρεις γιους: το Γιάννη, το Γεώργιο και το Χρήστο. Ο Γιάννης παντρεύτηκε την Κατερίνα Γιάννη Κοντογιάννη (Φουρλογιαννού)  και συνέχισε με το παρατσούκλι «Μαρκαίος». Ο Γεώργιος παντρεύτηκε την Βενέτα Γιάννη Βουρβουριώτη (Λάμπρου) και απόχτησε το παρατσούκλι «Νταβέλης», ενώ ο Χρήστος παντρεύτηκε τη Μαρίκα Ρουβέλη από τη Χούνη και του κόλλησαν το παρατσούκλι «Πόφολος».  Ο Γιάννης Δημητρίου Κατσάμπης (Μαρκαίος), ο πρώτος Καριτσιώτης που εγκαταστάθηκε στην Αδελαΐδα της Νότιας Αυστραλίας, είναι δισέγγονος του πρώτου Μαρκαίου.  Ο Αντώνης Κωνσταντίνου Κατσάμπης (Νταβέλης),  ο αγροφύλακας του χωριού από το 1961 μέχρι το1966, είναι εγγονός του πρώτου Νταβέλη.  Και, ο Κώστας Γιάννη Κατσάμπης (Πόφολος), ο πρώτος  πρόεδρος του Τοπικού Συμβουλίου από το 1999 μέχρι το 2003, είναι δισέγγονος του πρώτου Πόφολου.	The Markos, Davelis and Pofolos families are closely related. They originate from Markos Katsambis (Markeos), six generations ago, who had three sons; Yiannis, Georgos and Christos. Yiannis married Katerina Yianni Kontoyiannis (or Fourloyiannou) and continued the “Markeos” traditional nickname; Georgios married Venetta Yianni Vourvouriotis (Lambros) and acquired the “Davelis” nickname; and, Christos who married Marika Rouvelis from Houni, was branded “Pofolos”. Yiannis Dimitri Katsambis (Markeos), the first Karitsioti to settle in Adelaide Australia, is a great grandson of the first Markeo; Andonis Constantinou Katsambis (Davelis), rural guard of the village from 1961 to 1996, is a grandson of the first Daveli, and Kostas Yianni Katsambis (Pofolos), the first president of the village committee from 1999-2003, is a great grandson of the first Pofolos.
Σχετικά τοπωνύμια: το Μαρκαίικο Καλύβι, τα Ποφολαίικα	Related place names: to Markeiko Kalivi, ta Pofoleika
Γιαννές, Κασίδης και «Ο Κατσάμπης»	Yiannes, Kassidis and “O Katsambis”
Οι οικογένειες Γιαννέ, Κασίδη και «Ο Κατσάμπης» ξεκινάνε από τον Παναγιώτη Δημητρίου Κατσάμπη που πιθανώς να γεννήθηκε στη δεκαετία του 1820. Ο Παναγιώτης και η γυναίκα του, η Κατερίνα, απόχτησαν τέσσερις γιους: τον Αποστόλη, το Γιάννη, το Δημήτρη και το Γιώργη.	The Yiannes, Kasidis and “O Katsambis” families originate from Panagiotis Dimitri Katsambis, born in the 1820’s. Panagiotis and his wife Katerina produced four sons: Apostolis, Yiannis, Dimitris and Georgos.
Ο Αποστόλης έφυγε από την Καρίτσα και πήγε στο Γεράκι να παντρευτεί την Φιλιππία Αντωνάκη. Τα δε παιδιά τους μετανάστεψαν στις Ηνωμένες Πολιτείες προς το τέλος του προπερασμένου ή στις αρχές του περασμένου αιώνα.	Apostolis moved from Karitsa to Geraki to marry Phillipia Antonakis. All their sons migrated to the United States in the late 1800’s and early 1900s.
Ο Γιάννης παρέμεινε στην Καρίτσα όπου τόσο ο ίδιος όσο και οι απόγονοί του απόχτησαν το παρατσούκλι Γιαννέ. Ο Σωτήρος Γιάννη Κατσάμπη, επάγγελμα οδοντίατρος, είναι δισέγγονος του πρώτου Γιάννη, του Παναγιώτη Κατσάμπη (Γιαννέ).	Yiannis remained in Karitsa and he and his descendants came to be nicknamed Yiannes. Sotiros Yianni Katsambis, a dentist by profession, is a great grandson of the first Yiannis Panagioti Katsambis (Yiannes).
Ο Δημήτρης ήταν παππούς του Δημητρίου Κωνσταντίνου Κατσάμπη, ισχυρού άντρα του χωριού με μεγάλη δραστηριότητα και επιρροή ως κοινοτάρχης και επιχειρηματίας, που γεννήθηκε το 1896 και γνωριζόταν δε απλά με το όνομα «Ο Κατσάμπης».  «Του Κατσάμπη τ’ Αλώνι» δίπλα στον Αϊ-Νικόλα είναι τοπωνύμιο που επισφραγίζει την ύπαρξη της σπουδαίας αυτής οικογένειας. Ο δε Κώστας Δημητρίου Κατσάμπης, ο σημερινός αντιδήμαρχος των Γερονθρών, είναι δισέγγονος του Δημήτρη Παναγιώτη Κατσάμπη.	Dimitris was the grandfather of powerful Karitsa identity, shopkeeper, and village council president, Dimitris Constantinou Katsambis, born in 1896, who came to be known simply as “O Katsambis”. “Tou Katsambi to Aloni” (threshing floor) by Agios Nikolas is a place name marking the presence of this family in Karitsa. Kostas Dimitri Katsambis, current deputy mayor of Geronthres, is a great grandson of Dimitris Panagioti Katsambis.
Ο Γιώργης που γεννήθηκε το 1848 είχε παρανομαστεί Κασίδης.  Ήτανε παντρεμένος με τη Χρυσούλα Γεωργίου Χαγιά (Γιωργηχαγιά) και είναι ο κοινός απόγονος των Κασιδαίων.	Georgios who was born in 1848 was nicknamed Kasidis. He was married to Chrysoula Georgiou Hagias (Georgihagias) and is the forefather of the Kasidis families.
Βατσούρας	Vatsouras
Τέλος, οι οικογένειες του Βατσούρα, που ξεκινάνε με το Γιάννη Θανάση Κατσάμπη και τη γυναίκα του τη Μετάξω κατά το 1820, είναι ξεκομμένο παρακλάδι από τον κύριο κορμό των υπόλοιπων Κατσαμπαίων, εκτός αν αποδειχτεί ότι ο Γιάννης ήταν πράγματι εγγονός του πρώτου Γεώργιου του 18^ου αιώνα, δηλαδή του υποτιθέμενου κοινού πρόγονου ή χαμένου κρίκου όλων των Κατσαμπαίων.  Το «Βατσουραίικο Στεφάνι», πιο κάτω από το πατρικό τους σπίτι, είναι τοπωνύμιο που δείχνει τη σχέση τους με το χωριό.  Ο Αργύρης και ο Βαγγέλης ήταν οι μόνοι που είχαν απομείνει από την ομάδα αυτή και μετανάστεψαν με τις οικογένειές τους στη Μελβούρνη και στην Αδελαΐδα της Αυστραλίας αντίστοιχα στις δεκαετίες του ’50 και του ’60. Οι τελευταίοι στο χωριό ήταν η οικογένεια του Βαγγέλη Γιάννη Κατσάμπη (Βατσούρα) που έφυγε το 1961. Ο γράφων, γιος του Βαγγέλη, είναι πέμπτης γενεάς απόγονος των Βατσουραίων.	Finally, the Vatsouras families, which originate with Yiannis Thanasi Katsambis and his wife Metaxo in the 1820s, are not linked to the main Katsambis trunk unless it can be conclusively established that Yiannis was indeed the grandson of the very first Georgios of the 1700s, the supposed common ancestor or missing link of the Katsambis clan. Τhe Vatsouraiiko Stefani below their family home in Dothe Gitonia is a place name acknowledging their connection with the village. Argyris and Vangelis, sole survivors of this group, migrated with their families to Melbourne and Adelaide Australia respectively in the 1950s and 60s. The last of this family to live in the village was that of Vangelis Yianni Katsambis (Vatsouras) who migrated to Australia in 1961. This writer, a son of Vangelis, is a fifth generation descendent of the Vatsouras families.
Σχετικά τοπωνύμια: το Βατσουραίικο Στεφάνι, το Βατσουραίικο Χουνάκι	Related place names: to Vatsoureiko Stefani, to Vatsouraiko Hounaki
ΤΡΙΑΝΤΑΦΥΛΛΟΥ	TRIANTAFILLOU
Οι Τριανταφυλλαίοι περιβάλλονται από μυστήριο και τυχοδιωκτισμό.  Πρόκειται για πάρα πολύ παλαιό σόι που σιγά-σιγά χάθηκε από το χωριό.  Η φυγή τους άρχισε γύρω στα 1720 με 1730.  Σύμφωνα με την τοπική παράδοση τον καιρό εκείνο τρία αδέρφια Τριανταφυλλαίοι τράπηκαν σε φυγή όταν ένας απ’ αυτούς σκότωσε Τούρκο από τον οποίον η αδερφή τους είχε μείνει έγκυος και έκανε παιδί που οι χωριανοί το λέγανε «Τουρκόπαιδο.»  Ο παλιάνθρωπος λένε ήταν διορισμένος στις τουρκικές αρχές του χωριού.  Απομεινάρια από τον τουρκικό σταθμό λένε βρίσκονται ακόμα σήμερα σκορπισμένα σε μια γωνιά του Μέλεγου.  Για να μην πιαστούν, κάθε αδερφός πήγε αλλού.  Ένας τράβηξε για την Πλάκα, το λιμανάκι κοντά στο Λενίδι, απ’ όπου τον Αργολικό Κόλπο αρμένισε και έφτασε στις Σπέτσες.  Άλλος πήρε το δρόμο για τον Αγιάννη της Κυνουρίας, κι άλλος διάλεξε τη Γράμμουσα (σημερινό Αμπελοχώρι), εύφορη περιοχή, τέσσερις ώρες απόσταση από την Καρίτσα, που βγάζει σταφύλια και παράγει κρασί.  Στα καινούργια αυτά μέρη για να αποχτήσουν καινούργιες ταυτότητες εγκατέλειψαν το παλαιό τους επώνυμο Τριανταφύλλου και επίσημα υιοθέτησαν το επώνυμο «Καρυτσιώτης».  Έτσι σημερινοί κάτοικοι στην υπόλοιπη Λακωνία, στην Αρκαδία και στις Σπέτσες με επώνυμο «Καρυτσιώτης» πιθανότατα να κατάγονται από την Καρίτσα.	The Triantafillou clan, an old Karitsa group that gradually wandered away from the village, is shrouded in mystery and is of great interest. Members of the clan began leaving as early as the 1720s and 1730s. According to local folklore, at that time three brothers from the family fled Karitsa after one of them killed a Turk who had gotten their sister into trouble resulting in her giving birth to a “Tourkopedo.” The cad is said to have been stationed at the Turkish post in Karitsa. Remnants of this building are said to still exist in Melego, the knoll splitting the village into two main neighbourhoods. To avoid being caught, each brother fled to a different place. The first set off for Plaka, a small harbour at Lenidi, from where he crossed the Argoliko Gulf to settle on the island of Spetses; the second headed for Agiannis of Kynouria and, the third went to Grammousa (present day Ambelohori), a fertile grape growing and wine making district, about four hours travelling by mule from Karitsa. In the new places, in order to adopt a new identities, they abandoned the old Triantafillou surname and formally adopted the surname “Karitsiotis,” meaning, “one from Karitsa.” Hence, people by that surname now living in the rest of Laconia and in Arcadia can most probably trace their ancestry to Karitsa.
Ο διασημότερος απόγονος των Τριανταφυλλαίων είναι ο Δημήτριος Καρυτσιώτης, ευεργέτης του αρχάριου ελληνικού έθνους, ο οποίος, γεννήθηκε το 1741 στον Αγιάννη, μετανάστεψε στην Τεργέστη της Αυστρίας όπου απόκτησε πολλά πλούτη, και συνεργάστηκε στενά με τον Ρήγα Φεραίο, τον εμπνευστή της Φιλικής Εταιρίας, της μυστικής πολιτικής οργάνωσης που προετοίμασε τη μεγάλη ελληνική επανάσταση για την ελευθερία και την εθνική ανεξαρτησία.  Aκολουθώντας τα κηρύγματα του Φεραίου και του Αδαμάντιου Κοραή για άνοιγμα σχολείων στην Ελλάδα, ο Καρυτσιώτης το 1798 άνοιξε ένα ανώτερο ελληνικό σχολείο στον Αγιάννη και το 1805 κι άλλη μεγάλη σχολή στα γειτονικά Αγιαννίτικα Καλύβια (σημερινό Άστρος).  Ο Καρυτσιώτης πέθανε στη Τεργέστη το 1819. Είναι ενδιαφέρον ότι τέσσερα χρόνια αργότερα, από τις 20 του Μάρτη μέχρι τις 18 Απρίλη 1823 στην περίφημη Σχολή Καρυτσιώτη στο Άστρος με προεδρεύοντα τον Πετρόμπεη Μαυρομιχάλη, έγινε η ιστορική Β΄ Εθνοσυνέλευση των Επαναστατημένων Ελλήνων στην οποία ψηφίστηκε το τότε καινούργιο σύνταγμα της Ελλάδας και καθιερώθηκαν τα χρώματα της ελληνικής σημαίας.  Σύμφωνα με το Θεόδωρο Κολοκοτρώνη, που πήρε μέρος σ’ αυτή, η συνέλευση έγινε στον ίσκιο μιας πελώριας καρυδιάς «εντός του Μουσείου του Καρυτσιώτου». Σήμερα, στο κτίριο της Σχολής Καρυτσιώτη στεγάζεται το Αρχαιολογικό Μουσείο Άστρους ενώ άγαλμα του Δημήτριου Καρυτσιώτη επιβλέπει το χώρο.	The most famous descendent of the old Triantafillou clan is Dimitrios Karitsiotis, a national benefactor, who was born in 1741 in Agiannis. He migrated to Trieste in Austria where he amassed great wealth and was a close collaborator of Rigas Fereos who inspired the establishment of Filiki Eteria, the secret society that planned the great Greek revolution for freedom and national independence. Heeding the call of Fereos and of Adamandios Korais for the setting up of more schools in Greece, in 1798 Karitsiotis financed the establishment in Agiannis of a Greek school for advanced education. In 1805 he also established a much larger school in neighbouring Agiannitika Kalivia (present day Astros). He died in 1819 in Trieste. Interestingly four years later, from 20 March to 18 April 1823, the Karitsiotis School hosted the second conference of the revolutionary Greek forces. The conference was chaired by Petrobey Mavromichalis and adopted the first Greek constitution and approved the blue and white colours of the Greek flag. According to Theodoros Kolokotronis, who was a participant, the conference was held under the shade of a giant walnut tree in the grounds of the Karitsiotis School. Nowadays the building of the school houses the Archeological Museum of Astros while a statute of Dimitrios Karitsiotis overlooks the area.
Στο μεταξύ, ο αριθμός των Τριανταφυλλαίων στην Καρίτσα όλο και μίκραινε τόσο από τη φυγή όσο και από μετονομασίες, αφού ένα παρακλάδι υιοθέτησε το παρατσούκλι Κοντογιάννης ως επίσημο επώνυμο κι άλλο έσμιξε τα μικρά ονόματα γιου, Γιάννη, και πατέρα, Αντώνη, να βγάλει το καινούργιο επίσημο επώνυμο, Γιανναντώνης, αργότερα απλά Αντώνης. Τελικά, με το θάνατο του Γιάννη Τριανταφύλλου (Κοντογιάννη), σε ηλικία 86 χρονών, το 1919, το επώνυμο Τριανταφύλλου εξαφανίστηκε από την Καρίτσα.	Meanwhile the number of Triantafillou folk in Karitsa was steadily diminishing, partly through emigration but also through renaming or changing surnames. One branch adopted the family nickname, Kontoyiannis, as their formal surname, while another combined the first names of a son, Yiannis, and a father, Antonis, to come up with a totally new surname Yiannantonis that was later abbreviated to simply Antonis. The surname Triantafillou finally vanished for good with the death of Yiannis Triantafillou (Kontoyiannis), aged 86, in 1919.
Σχετικά τοπωνύμια: Καρύτσα (μικροτοπωνύμιο στον Αγιάννη Κυνουρίας όπου πρωτοεγκαταστάθηκε η οικογένεια Καρυτσιώτη γύρω στα 1730) Σχολή Καρυτσιώτη και Πλατεία Καριτσιώτη (στο Άστρος Κυνουρίας), Riva Karciotti (μεγάλη παραλιακή λεωφόρο της Τεργέστης που ονομάστηκε προς τιμή του Δημήτριου Καριτσιώτη)	Related place names: Karitsa (small area in Agiannis where the first Karitsiotes are thought to have settled in the 1730s) Karitsiotis School and Karitsiotis Square in Astros of Kynouria, Riva Karciotti (Boulevard in Trieste Italy named in honour of Dimitrios Karitsiotis)
ΚΟΝΤΟΓΙΑΝΝΗΣ	KONTOYIANNIS
Ο Γιάννης Τριανταφύλλου (Κοντογιάννης) είχε τρεις κόρες και ένα γιο, το Δημήτρη, ο οποίος παράτησε το «Τριανταφύλλου» και πήρε το παρατσούκλι της οικογένειας «Κοντογιάννης» ως επίσημο επώνυμο. Έτσι, τα παιδιά του συνέχισαν το καινούργιο αυτό επώνυμο. Δυστυχώς, η παρουσία του ονόματος αυτού στο χωριό διάρκεσε σχετικά μόνο λίγα χρόνια. Σβήστηκε τραγικά στα χρόνια του εμφύλιου σπαραγμού, στη δεκαετία του ’40, όταν οι τελευταίοι απόγονοι, ο Γιάννης και η έγκυος αδελφή του Βενέτα, δολοφονήθηκαν, και οι δυο θύματα του οργισμένου εραστή της Βενέτας.	Yiannis Triantafillou (Kontoyiannis) was survived by three daughters and a son Dimitis who had formalised the nickname “Kontoyiannis” as his official surname. Thus his male heirs would carry on with the new surname. Sadly the presence of the new name in the village was relatively short-lived and came to an abrupt and appalling end at the time of the civil war in the 1940s when the only descendents, Yiannis along with his heavily pregnant sister Venetta, were murdered, both victims of Veneta’s enraged lover.
Σχετικά τοπωνύμια: τα Κοντογιανναίικα, τα Κοντογιανναίικα Βράχια, οι Κοντογιανναίικες Στέρνες	Related place names: ta Kontoyianeika, ta Kontoyianeika Vrachia, oi Kontoyianeikes Sternes
ΑΝΤΩΝΗΣ ή  ΑΝΤΩΝΙΟΥ	ANTONIS or ANTONIOU
Αντίθετα από τα άλλα μεγάλα σόγια της Καρίτσας, όλοι οι Αντωναίοι βρίσκουν έναν κοινό πρόγονο, το Γιάννη Αντώνη Τριανταφύλλου (Γιανναντώνη), τσοπάνη, που έζησε από το 1815 μέχρι το 1865.  Ο Γιάννης ένωσε το μικρό του όνομα με αυτό του πατέρα του και ονομάστηκε Γιανναντώνης.  Με τη γυναίκα του, την Κυριακούλα, απέκτησαν τέσσερις γιους – το Γιωργάκη (Λούλο), το Διαμαντή (Ερινάκη), το Θανάση (Θανασαντώνη), και τον Παναγιώτη (Παναγιωταντώνη) – οι οποίοι στη συνέχεια είχαν κι αυτοί μεγάλες οικογένειες.  Για ένα διάστημα μερικοί βάζανε το επώνυμο Γιανναντώνης και άλλοι απλά το Αντώνης που τελικά επικράτησε.  Ως εκ τούτου το επώνυμο εξελίχτηκε από Τριανταφύλλου, σε Γιανναντώνης και κατόπιν σε Αντώνης και Αντωνίου.  Μέσα σε πέντε γενεές ο πρώτος Γιανναντώνης είχε αποκτήσει περισσότερους από 280 γνωστούς απογόνους.  Η Αντωναίικη Πλεύρα κοντά στο Πλατύ Πηγάδι, η Αντωναίικη Χούνη προς τα Ανάσκελα, και η Αντωναίικη Στέρνα δίπλα στον Αϊ-Δημήτρη είναι τοπωνύμια που οπωσδήποτε τιμούν το σόι.	Unlike the other large groups of Karitsa the Antonis or Antoniou group can be traced to one common ancestor, Yiannis Triantafillou (Yiannantonis), a shepherd, who lived from 1815 to 1865. Yiannis combined his father’s and his own forenames as his surname and was known as Yiannantonis. With his wife, Kyriakoula, he raised four sons - Georgakis (Loulos), Diamantis (Erinakis), Thanasis (Thanasantonis) and Panagiotis (Panagiotantonis)- who in turn had large families of their own. For a time some descendents went by the name of Yiannantonis while others used the simplified version Antonis, which in the end prevailed as the preferred surname for all. Hence, the surname evolved from Triantafillou to Yiannantonis to Antonis to Antoniou; and, within five generations the original Yiannantonis was related to more than 280 known descendents. The Antoneiki Plevra near Plati Pigadi, Antoneiki Chouni near Anaskela and Antoneiiki Sterna by Agios Dimitris are place names attaching importance to this group.
Σχετικά τοπωνύμια: στου Γερο-Αντώνη το Χτήμα, η Αντωναίικη Πλεύρα, η Αντωναίικη Χούνη, η Αντωναίικη Στέρνα, του Νικόλα Αντώνη το Πουρνάρι, του Ερινάκη η Χούνη	Related place names: stou Gero-Antoni to Htima,e Antoneiki Plevra, e Antoneiki Houni, e Antoneiki Sterna, tou Nikola Antoni to Pournari, tou Erinaki e Houni
ΧΑΓΙΑΣ	HAGIAS
Το Χαγαίικο σόι έχει ευρύτερη αντιπροσώπευση στην Καρίτσα. Αν και διασκορπισμένοι, όλοι τους προέρχονται από έναν κοινό πρόγονο.  Ο παλαιότερος Χαγιάς που ξέρουμε είναι ο Παναγιώτης, γνωστός ως Πανωχαγιάς, ο οποίος γεννήθηκε περί το 1810 και ο οποίος είχε μεγάλη οικογένεια: το Διαμαντή (Δράτσα), το Γιάννη (Ρούμπο), το Γιώργη (Γιωργηχαγιά), το Λεωνίδα (Λεοχαγιά), τον Σπύρο (Σπυροχαγιά) και έναν ακόμη που παντρεύτηκε σώγαμπρος κάπου στην Κυνουρία.  Μέσα σε πέντε γενεές ο Πανωχαγιάς είχε αποχτήσει περισσότερους από 350 γνωστούς απογόνους. Ο Διαμαντής Στυλιανού Χαγιάς (Δράτσας), ο πρώτος Καριτσιώτης που πάτησε στη Νότια Αυστραλία, είναι τέταρτης γενεάς απόγονός του, ενώ ο γιος του Στέλιος Χαγιάς, ερευνητής των Οικογενειακών Δέντρων Καριτσιωτών, είναι απόγονος πέμπτης γενεάς.	The Hagias group is also well represented in Karitsa. It is a disperse group originating from a common ancestor. The earliest Hagias that we know of is Panagiotis, also known as Panohagias, who was born around 1810. He had a large family: Diamantis (Dratsas), Yiannis (Roumbos), Georgos (Georgihagias), Leonidas (Leohagias), Spiros (Spirohagias) and one other who left to marry in Kynouria. Within five generations, Panagiotis was related to more than 350 descendents. Diamandis Stylianou Hagias (Dratsas), the first Karitsioti to set foot in South Australia, is a fourth generation descendant of the first common ancestor, while his son, Stelios Hagias, researcher of Karitsa Family Trees is, of course, a fifth generation descendant.
Σχετικά τοπωνύμια: Τα Χαγαίικα (ή Παλιοκάλυβο)	Related place names: Ta Hageika (or Paliokalivo)
TOYNTAΣ	TOUNTAS
Ένα άλλο αδιάσπαστο σόι είναι οι Τουνταίοι. Ο πρώτος κοινός πρόγονός τους που ξέρουμε είναι ο Παναγιώτης Τούντας που γεννήθηκε προς το τέλος του 18^ου αιώνα στην Ζαραφώνα (σημερινή Καλλιθέα) και ήρθε σώγαμπρος στη Καρίτσα στα πρώτα χρόνια του προπερασμένου αιώνα όταν παντρεύτηκε την Μαγδαληνή Δημητρίου Μαλαβάζου. Σύμφωνα όμως με τη λαογραφία το τόπου δύο Τουνταίοι, ίσως ο παραπάνω μελετημένος Παναγιώτης και ένα από τα αδέρφια του, ήρθαν στην Καρίτσα να κρυφτούν από τους Τούρκους αφού είχανε διαπράξει κάποιο έγκλημα στη Ζαραφώνα. Ένας σημερινός απόγονος του Παναγιώτη , ο Αναστάσης Θεοδώρου Τούντας (Έλιουρας), που ζει στο Μαραθώνα έξω από την Αθήνα, ισχυρίζεται ότι είχαν σκοτώσει κάποιους Τούρκους, και τότε άρχισαν να τους κυνηγούν για να τους πιάσουν. Για να γλιτώσουν τα δύο αδέλφια έφυγαν από τη Ζαραφώνα και εγκαταστάθηκαν στην Καρίτσα. Στην Καρίτσα έφτιαξαν σπίτι εκεί που σήμερα είναι το Τουνταίικο Ρουμάνι. Κάποτε από το Ρουμάνι έπεσε ένας βράχος και γκρέμισε το σπίτι. Από το βράχο αυτό αργότερα φτιάξανε την εκκλησία την Βαγγελίστρα, αφού τον έσπασαν σε μικρά κομμάτια. Αλυσίδα τοπωνυμίων, μέσα και έξω στο χωριό, δηλώνουν την ύπαρξη και επιρροή των απογόνων των Τουνταίων.  Στα χαμηλά μέρη κοντά στο Πλατύ Πηγάδι υπάρχουν τα Τουνταίικα Καλύβια και τα Τουνταίικα Βράχια, ενώ μέσα στο χωριό βρίσκουμε το Τουνταίικο Αλώνι και το Τουνταίικο Ρουμάνι πάνω από την κεντρική βρύση. Έχουμε ακόμα και τη Λεωφόρο Τούντα (Tountas Avenue) στη Λερόη, πόλη 350 χιλιόμετρα βορειοδυτικά από τη Νέα Υόρκη των ΗΠΑ.  Η λεωφόρος αυτή ονομάστηκε στη μνήμη του Δημήτριου Τούντα που έφτασε στην Αμερική το 1910, αφομοιώθηκε καλά με το κατεστημένο της Λερόη και αναγνωρίστηκε καταλλήλως. Το όνομα αναμφίβολα είναι αλβανικής προέλευσης.  Πολλοί Αλβανοί με τις οικογένειές τους επιτράπηκαν να μεταναστέψουνε στην περιοχή πριν 600 χρόνια, προς το τέλος του 14^ου και αρχές του 15^ου αιώνα, για να καλυφτούνε τότε ελλείψεις στη γεωργία και στην κτηνοτροφία από καματάρηδες και τσοπάνηδες.	The Tountas group is also a compact one. The earliest common ancestor traced is Panagiotis Tountas who was born towards the end of the 1700s in Zarafona (present day Kalithea) and who was drawn to Karitsa early in the 1800s to marry Magdalini Dimitri Malavazos. According to local folklore, however, two Tountas men, perhaps the above Panagiotis and one of his brothers, came to Karitsa hiding from the Turks after committing some sort of felony in Zaraphona. A present day descendent of Panagiotis, who today lives in Marathonas outside Athens, claims that they had killed some Turks and hey were being hunted to be captured. To escape the two brothers fled Zarafona and settled in Karitsa. In Karitsa they built their home among the brushes in a rocky outcrop known as Tountaiko Roumani. Once a section of the rock face broke off and their house fell down with it. This cliff was later carved up into small stones to build Vangelistra, the main church of the village. A string of place names in and around the village put a great deal of importance on Tountas folk. On the lowlands of the village, near Plati Pigadi there are the Tounteiika Kalivia and Tounteika Vrahia whilst in the village proper there is the Tounteiko Aloni (threshing floor) and the Tounteiiko Roumani which overlooks the main water taps of the Karitsa. We also have Tountas Avenue in Le Roy, 350 kilometres northwest of New York City in the United States. The avenue was named in the memory of Dimitris Tountas who migrated in 1910, assimilated well with the establishment of Le Roy and was in turn appropriately acknowledged. The name itself is undoubtedly of Albanian extraction. Many Albanians migrated into the area with their families about 600 years ago, in the late 1300s and early 1400s, to cover an acute shortage of land tillers and shepherds.
Σχετικά τοπωνύμια: το Τουνταίικο Ρουμάνι, του Χρηστοτούντα το Μαντρί, τα Τουνταίικα Καλύβια, τα Τουνταίκα Βράχια, το Τουνταίικο Αλώνι, οι Τουνταίικες Μάντρες, η Λαχίδα του Αναστάση Τούντα Λεωφόρος Τούντα στη Λερόη των ΗΠΑ	Related place names: to Tounteiko Roumani, tou Christotounta to Mantri, ta Tounteika Kalivia, ta Tounteika Vrachia, to Toynteiko Aloni, oi Tounteiki Mantres, e Lachida toy Anastasi Tounta Tountas Avenue in Le Roy, NY, USA
ΚΡΗΤΙΚΟΣ	KRITIKOS
Οι Κρητικαίοι έχουν μακρά παρουσία στο χωριό και μπορούν να διαιρεθούν σε τρεις κύριες οικογενειακές ομάδες: τους Μπαλαχαίους, τους Τσαμαλαίους, και τους απόγονους του Παναγιώτη Κρητικού που γεννήθηκε στα 1870.	Kritikos families have had a presence in the village for a long time and can be divided into three main groups: Balahas, Tsamalis and descendents of Panagioti Kritikos, born in the 1870s.
Σχετικά τοπωνύμια: του Κρητικού τ’ Αλώνι, η Μάντρα του Κρητικού, στου Κρητικού τα Λογγάρια	Related place names: tou Kritikou t’ Aloni, e Mantra tou Kritikou, stou Kritikou ta Logaria
Μπαλάχας	Balahas
Οι πρώτοι Μπαλαχαίοι εντοπίζονται γύρω στα 1790 όταν στο χωριό ήρθε  ένα παλικάρι από την Κρήτη που το λέγανε Αποστολάκη.  Ο Αποστολάκης σύντομα απόκτησε δική του οικογένεια κι όταν γεννήθηκε ο πρώτος του εγγονός, ο Κωνσταντίνος, το 1840, η οικογένεια έβαλε το Κρητικός ως επίσημο επώνυμο.  Ο Κωνσταντίνος Κρητικός (Μπαλάχας) ήταν έμπορος γαλακτοκομικών, παντρεύτηκε την Παναγιώτα Γεωργίου Τσεμπελή το 1867 και μένανε στο πατρικό σπίτι των Τριανταφυλλαίων.  Του Κρητικού τ’ Αλώνι, κοντά στη Ζάβραινα, χαράζει στο ίδιο το έδαφος τη σύνδεσή τους με το χωριό.	The first of the Balahas families are traced to around 1790 when a man by the name of Apostolakis hailing from the island of Crete settled in Karitsa and soon began a family of his own. By the time his first grandson Constantinos was born in 1840, the family had formally adopted Kritikos as their official surname. Constantinos was a cheese merchant and married Panagiota Georgou Tsebelis in 1867. They lived in the old Triantafillou house. Stou Kritikou to Aloni (threshing floor) near Zavrena etches on the land itself their connection with the village.
Τσαμάλης	Tsamalis
Οι Τσαμαλαίοι ήρθαν στο χωριό όταν ο Δημήτρης Κρητικός από τα Φιλάτικα της Αρκαδίας εγκαταστάθηκε οικογενειακώς. Τα Τσαμαλαίικα Βράχια στον δρόμο για τον Αϊ-Δημήτρη μαρτυρούν τη συνεχιζόμενη ύπαρξη της οικογένειας αυτής στην ευρύτερη περιοχή.	Tsamalis folk first came when Dimitris Kritikos from Philatika of Arcadia settled in Karitsa with his wife to raise a family. The Tsamaleika Vrachia on the way to Agios Dimitris bear witness to the long existence of this clan in the broader region.
Σχετικά τοπωνύμια: τα Τσαμαλαίικα Βράχια	Related place names: ta Tsamaleika Vrachia
ΒΟΥΡΒΟΥΡΙΩΤΗΣ ή ΛΑΜΠΡΟΣ	VOURVOURIOTIS or LAMBROS
Ο Γιάννης Λάμπρου Βουρβουριώτης από τα Βούρβουρα κοντά στη Τρίπολη εγκαταστάθηκε στον Κοσμά της Κυνουρίας προς το τέλος του 18^ου αιώνα και άρχισε μεγάλο σόι εκεί.  Ο συνώνυμος εγγονός του, γεννημένος στον Κοσμά το 1820, ήρθε σώγαμπρος στην Καρίτσα  το 1850 όταν παντρεύτηκε την Καριτσιώτα Παναγιώτα Κωνσταντίνου Μαλαβάζου (Γερονίκολου). Κατά το τέλος του προπερασμένου ή στις αρχές του περασμένου αιώνα οι απόγονοί τους σταμάτησαν να απαντάνε στο Βουρβουριώτης και υιοθέτησαν το όνομα του πατέρα του πρώτου Γιάννη, του Λάμπρου, ως επίσημο επώνυμο.  Ο Γεώργιος Σπύρου Λάμπρος, κατά διαστήματα γραμματέας και πρόεδρος της κοινότητας του χωριού τη δεκαετία του ’60, είναι τέταρτης γενεάς απόγονος του Γιάννη από τα Βούρβουρα.	Yiannis Lambros Vourvouriotis from Vourvoura near Tripoli settled in Kosmas of Kynouria in the late 1700s and began a large clan there. One of his grandsons and namesake who was born in Kosmas in 1820 moved permanently to Karitsa in 1850 when he married local girl Panagiota Constantinou Malavazos (Gheronikolou). Around the turn of the last century their descendents ceased answering to Vourvouriotis and formally adopted the name of the orginal Yianni’s father, Lambros, as their official surname. Georgios Spirou Lambros, a former clerk and president of the village council in the 1960s, is a fourth generation descendent of Yiannis from Vourvoura.
Σχετικά τοπωνύμια: η Λαμπραίικη Στέρνα, του Κωνσταντιλάμπρου η Χουνη	Related place names: e Lambreiki Sterna, tou Konstantilambrou e Houni
ΡΟΖΑΚΛΗΣ	ROZAKLIS
Θεωρείται ότι ο Παναγιώτης Ροζακλής από το γειτονικό Αλεποχώρι, στην άλλη πλευρά της λοφοσειράς του Καλόγερου, πιθανότερα να ήρθε στο χωριό στη δεκαετία του 1860 για να παντρευτεί μια Καριτσιώτα που τη λέγανε Γιωργίτσα. Είχε δυο γιους, το Γιώργη και τον Κωνσταντίνο.  Λέγεται δε, ότι μια φορά πατέρας και γιοι είχαν πάει στον Πύργο της Ηλείας για μεροδούλια, όποτε ο ένας γιος, ο Γιώργης, συνέχισε και πήγε στην Πάτρα όπου εκεί δημιούργησε δικό του σπιτικό, δική του οικογένεια.  Έτσι λοιπόν, οι Ροζακλαίοι της Αχαΐας θεωρούνται απόγονοι του Παναγιώτη Ροζακλή.  Ο δε Κωνσταντίνος που ξαναγύρισε με τον πατέρα του στην Καρίτσα παντρεύτηκε τη Ζαχάρω Παναγιώτη Ρήγα (Γερμανού) από τα Φιλάτικα.  Απέκτησαν τρεις γιους, τον Παναγιώτη, που μετανάστεψε στην Αργεντινή και δε ξαναγύρισε, το Νίκο και το Δημήτρη οι οποίοι  παρέμειναν στο χωριό.  Ο Κωνσταντίνος, που στο χωριό τον λέγανε «ΚΑΠΑ – ΠΙ-και Ροζακλής», ήταν εξαιρετικά ευφυής και πολύ δημιουργικός και άφησε εποχή με ανεξίτηλη σφραγίδα.  Ήταν  ο «ποιητής» της Καρίτσας που εξιστορούσε επανειλημμένα τα γεγονότα του χωριού με το μοναδικό και ανεπανάληπτο δικό του ποιητικό τρόπο.  Οι δε  στίχοι του δημιουργούσαν ρήσεις.  Χρημάτισε επίσης ως πρόεδρος του χωριού στα πρώτα χρόνια της κοινότητας.	It is thought that Panagiotis Rozaklis from neighbouring Alepochori, on the other side of the Kalogeros Range, probably arrived in Karitsa in the 1860s when he married a local girl called Georgitsa. They had two sons, Georgos and Constantinos. It is said that after a working trip to Pyrgos with his two sons, Georgios moved on to make a new home in Patra. Hence, the Rozaklis people of Achaia are considered his descendents. Costantinos, who returned to Karitsa with his father, married Zaharo Panagioti Rigas (Germanos) from Philatika. They had three sons; Panagiotis who migrated to Argentina and never returned, Nikos and Dimitris. Constantinos is fondly remembered as “Kapa Pi ke Rozaklis", an extremely intelligent and creative man, who left an indelible mark in village lore. He was the poet of Karitsa who would recount, over and over again, village incidents in verse, often in witty satire. He also served as president in the early days of the village council.
Σχετικά τοπωνύμια: τα Ροζακλαίικα Χωράφια	Related place names: ta Rozakleika Chorafia
ΤΣΟΛΟΜΙΤΗΣ	TSOLOMITIS
Πολλοί είναι οι Τσολομιταίοι στο νότιο Πάρνωνα.  Στην Καρίτσα, όμως, είναι σχετικά λίγοι.  Ρίζα τους είναι ο Κοσμάς της Κυνουρίας.  Στην Καρίτσα όλοι τους ήρθαν σώγαμπροι.	There are many Tsolomitis families in southern Parnonas, but in Karitsa relatively few. Their roots stem from Kosmas of Kynouria and those that came to Karitsa were drawn by marriage.
Κατέχας	Katehas
Πρώτος θεωρείται ο Γιάννης Τσολομίτης (Γεροκατέχας)  που εγκαταστάθηκε στο χωριό όταν παντρεύτηκε την Ελένη Κωνσταντίνου  Μαλαβάζου (Γερορουμάνου)  γύρω στα 1850.	The first to be enticed is believed to be Yiannis Tsolomitis (Gerokatehas) who married Eleni Malavazos (Geroroumanou) in the 1850s.
Σχετικά τοπωνύμια: τα Κατεχαίικα	Related place names: ta Kateheika
Τομαράς	Tomaras
Άλλος σώγαμπρος ήταν ο Γιώργης Παναγιώτη Τσολομίτης (Τομαράς).  Ο Γεώργιος ήτανε νέος οικογενειάρχης στο Κοσμά, ευτυχισμένος με τη γυναίκα του Χρυσαφία και το μοναχογιό Παναγιωτάκη, όταν επιστρατεύτηκε στους Βαλκανικούς Πολέμους το 1912.  Μετά την απόλυσή του το 1913 ξαναγύρισε στον Κοσμά και έμαθε η Χρυσαφία είχε πεθάνει.  Λίγα χρόνια αργότερα, το 1918, ήρθε στην Καρίτσα να παντρευτεί την επίσης χηρευάμενη Ελένη Γιάννη Κατσάμπη (Γερογιαννέ)  με την οποία απέκτησε τέσσερα παιδιά, δύο αγόρια και δύο κορίτσια.	Another to be attracted was Georgios Panagioti Tsolomitis (Tomaras) in 1918. Six years earlier, in 1912, Georgios was already a young family man living in Kosmas, happily married to Chrysafia and adoring their sole son Panagiotis, when the dark clouds of combat conscripted him to fight in the Balkan Wars. On his discharge, barely a year later, he returned to Kosmas to learn that Chrysafia had tragically died. A few years on, in 1918, he came to Karitsa when he married Eleni Katsambis (Geroyianne) who had also been widowed. They raised a family of four, two boys and two girls.
Το 1961 ένας άλλος Τσολομίτης, ο Γιάννης του Κωνσταντίνου (Τομαρά), ανιψιός του Γεώργιου, παντρεύτηκε την Δέσποινα Λεωνίδα Τούντα (Λεωνιδάκη) και απέκτησαν μεγάλη οικογένεια.	In 1961, another Tsolomitis, Yannis, a nephew of Georgios, married Despina Leonida Tounda (Leonidakis) in the village and they raised a large family in Karitsa.
Σχετικά τοπωνύμια: στου Τομαρά το Καλύβι	Related place names: stou Tomara to Kalivi
ΤΖΟΒΑΝΗΣ	GIOVANIS
Δεν γνωρίζουμε πολλά για την οικογένεια αυτή εκτός από το γεγονός ότι πρωτοήρθαν στο χωριό στη δεκαετία του 1850 και ότι δύο νέοι, ο Γιάννης και ο Παναγιώτης, σκοτωθήκανε ίσως στους Βαλκανικούς Πολέμους (1912-1913) ή στην Μικρασιατική καταστροφή (1919-1922). Τα ονόματά τους βρίσκονται ανάμεσα σε 17 άλλα που είναι γραμμένα στο Μνημείο του χωριού. Υπάρχουν πολλοί απ΄ αυτούς στο γειτονικό Κοσμά. Πιθανώς οι πρώτοι Τζοβαναίοι της Καρίτσας να ήταν σώγαμπροι. Το όνομα προφανώς είναι ενετικής προέλευσης και ίσως να προϋπήρχε από τα τέλη του 17^ου  ή τις αρχές του 18^ου  αιώνα όταν οι Βενετσιάνοι ελέγχανε την περιοχή.	Not much is known about this family, apart from the fact that it can be traced back to the 1850s and that two sons, Yiannis and Panagiotis, lost their lives in the wars of 1912 and 1913 or in the Asia Minor expedition from 1917 to 1922. Their names are among 17 inscribed on the village war memorial. There are many of this clan in neighbouring Kosmas. It is quite likely that the earliest Giovani in Karitsa came after marrying a local girl. The name is of Venetian extraction and is likely to have existed since the late 1600s and early 1700s when Venetians controlled the area.
ΚΟΥΡΤΕΣΗΣ	KOURTESIS
Ο πρώτος κοινός πρόγονος από το σόι αυτό είναι ο Παναγιώτης που γεννήθηκε το 1828 και ήρθε σώγαμπρος όταν παντρεύτηκε μια Καριτσιώτα, εννιά χρόνια μικρότερή του, που τη λέγανε Γιωργίτσα.  Είχαν τρεις γιους στη δεκαετία του 1860: το Γιώργη, το Γιάννη και τον Αγγελή.	The earliest common ancestor found for this family is Panagiotis who was born in 1828 and was attracted to the village to marry Georgitsa, a local girl nine years younger than him. They had, in the 1860s, three sons: Georgios, Yiannis and Angelis.
ΧΡΟΝΗΣ	CHRONIS
Παρά τη μακρόχρονη παρουσία τους στο χωριό η οικογένεια Χρόνη ήταν πάντα μικρή σε αριθμό. Ο πρώτος κοινός πρόγονός τους είναι ο Δημήτρης Γεωργίου Χρόνης (παπα-Χρόνης), ένας από τους παλαιότερους παπάδες του χωριού, που γεννήθηκε στο Αλεποχώρι το 1842, μόλις 17 χρόνια μετά την απελευθέρωση. Σε ηλικία 27 χρονών, το 1869 παντρεύτηκε την 20χρονη Καλλιόπη, κόρη του τότε παπά της Καρίτσας, Παναγιώτη Μαλαβάζου.  Φαίνεται ότι αρχικά το νέο ανδρόγυνο εγκαταστάθηκε στο Αλεποχώρι αφού δύο από τα πέντε παιδιά τους, ο Γεώργιος και η Φωτεινή, γεννηθήκανε εκεί. Η οικογένεια μετακόμισε μόνιμα στην Καρίτσα το 1874 όταν ο Δημήτρης χειροτονήθηκε και διαδέχτηκε τον πεθερό του στο αξίωμα του ιερέα της Καρίτσας.  Από τότε, γνωστός ως «παπά-Χρόνης», υπηρέτησε στην ενορία του χωριού για 54 χρόνια μέχρι το θάνατό του, το 1928 στις 19 του Γενάρη ημέρα Πέμπτη.  Ήταν 85 χρονών και θάφτηκε σύμφωνα με την Ορθόδοξη παράδοση πίσω από το Ιερό της Ευαγγελίστριας.  Αν και το όνομα δεν υπάρχει στο χωριό πλέον, εντούτοις ζουν και υπάρχουν  στην Καρίτσα δισέγγονα και τρισέγγονα του παπα-Χρόνη.	Despite a long presence in the village, the Chronis family has always been small in number. Their earliest common ancestor is Dimitris Georgiou Chronis (papa-Chronis), one of the earliest known priests of Karitsa, who was born in Alepochori in 1842, just 17 years after liberation. He was aged 27 when in 1869 he married 20-year-old Kalliopi, daughter of the then Karitsa priest, Panagiotis Malavazos. It appears that initially the couple set up household in Alepochori as two of their five children, Georgios and Photini, were born there. The family settled permanently in Karitsa in 1874 when Dimitris succeeded his father in law and was ordained the priest of the village. Thereafter known as papa-Chronis, he served the village parish for 54 years until his death, in the heart of winter, on Thursday 19 January 1929. He was 85 and was buried in line with Orthodox tradition behind the church sanctuary of Evangelistria. Though the name is no longer represented in the village papa-Chronis still has a number of great great grandchildren that live in Karitsa.
Σχετικά τοπωνύμια: στου Χρόνη τη Σπηλιά, του Χρόνη η Λάκα	Related place names: stou Chroni ti Spilia, tou Chroni e Laka
ΠΡΟΦΥΡΗΣ	PROFIRIS
Κοινός πρόγονος των Προφυραίων στην Καρίτσα είναι ο Κωνσταντίνος του Γιάννη που ήρθε από το γειτονικό Μαρί της Αρκαδίας τη δεκαετία του 1870 και παντρεύτηκε την Χρυσαφία Γιάννη Κατσάμπη (Βατσούρα).  Απέκτησε μαζί της πέντε παιδιά.  Αν και υπάρχουν πολλοί Προφυραίοι στο Μαρί, λέγεται ότι κατάγονται από τα Γιαννιτσά, κοντά στη Θεσσαλονίκη.  Οι παλαιότεροι λένε ότι κάποτε τρία αδέρφια από τη Μακεδονία ξεμπαρκάρανε στην Πλάκα, το αρχαίο λιμανάκι στο Λενίδι της Αρκαδίας, και από εκεί  για άγνωστους λόγους χώρισαν.  Ο ένας έμεινε στο Λενίδι, ο άλλος κατευθύνθηκε προς τους Μολάους της Λακωνίας και ο τρίτος ακολούθησε τα μονοπάτια των τσοπάνηδων που τον οδήγησαν στο Μαρί της Αρκαδίας.  Έτσι λοιπόν, όλοι οι Προφυραίοι της νότιας Πελοποννήσου πιθανώς να είναι απόγονοι των τριών αδερφών από τα Γιαννιτσά. Στην Καρίτσα αποδείχθηκαν άνθρωποι έξυπνοι, δραστήριοι και δημιουργικοί.  Δύο από αυτούς ο Γεώργιος Κωνσταντίνου και ο Αλέξης Νικολάου χρημάτισαν πρόεδροι της κοινότητας του χωριού, ενώ άλλοι διακρίθηκαν σε εξειδικευμένες ειδικότητες, όπως ο Κωνσταντίνος Γεωργίου δημοδιδάσκαλος, ο Θανάσης Γεωργίου αεροπόρος, ο Μήτσος Γεωργίου αστυνόμος και ο Βαγγέλης Νικολάου έφθασε το βαθμό του στρατηγού.	The common ancestor for the Profiris clan in Karitsa is Constantinos who came from neighbouring Mari of Arcadia in the 1870s when he married Chrysafia Yianni Katsambis (Vatsouras). He fathered five first generation Karitsiotes. Though there are many Profiris families in Mari, local hearsay has them originating in Yiannitsa near Thessaloniki. Old timers will say, long long ago three brothers from Macedonia disembarked in Plaka, the ancient harbour port of Lenidi in Arcadia, and from there, for some reason, went separate ways. One stayed at Lenidi, another headed for Molaous of Laconia and the third followed a goat track that led him to Mari of Arcadia. All, by the name of Profiris in southern Peloponnisos, are thus thought to be descendants of the three brothers from Yiannitsa. In Karitsa they proved to be an ambitious family with two of their descendents, Georgios Constandinou and Alexis Nikolaou, serving as presidents of the village council while others pursued professional careers; Constandinos Georgiou in teaching, Thanasis Georgiou in the air force, Mitsos Georgiou in the police force and Evangelos Nikolaou achieving the rank of general in the army.
ΖΑΧΑΡΑΚΗΣ	ZACHARAKIS
Η οικογένεια αυτή είχε μια σύντομη παρουσία στην Καρίτσα όταν προς το τέλος του προπερασμένου αιώνα ο Γεώργιος ήρθε και παντρεύτηκε την Σταμάτα Κωνσταντίνου Τσεμπελή (Καφετζή).  Η τελευταία εγγεγραμμένη παρουσία της οικογένειας Ζαχαράκη στην Καρίτσα είναι το 1908, όταν ο 11χρονος γιος τους,  Κωνσταντίνος, έφυγε με προορισμό την Νέα Υόρκη.	The family had only a fleeting presence in the village when in the late 1800s Georgios came to Karitsa and married Stamata Constantinou Tsebelis (Kafetzis). The last recorded presence of the Zacharakis family in Karitsa is October 1908 when their eleven-year-old son, Constantinos, left the village bound for New York.
ΓΡΑΜΜΑΤΙΚΑΚΗΣ	GRAMMATIKAKIS
Οι Γραμματικάκηδες, επίσης γνωστοί ως Μιχαλαίοι, προέρχονται από το Γκιότσαλι, το παλαιό δίδυμο χωριό του σημερινού Άϊ-Δημήτρη.  Θεωρείται ότι αρχικά κατάγονται από την Κρήτη και φτάσανε στο Γκιότσαλι μέσω Μονεμβασιάς γύρω στο 1700.  Η παράδοση λέει ότι ήταν πέντε αδέλφια και δύο αδελφές.  Το πράσινο, η θαυμάσια θέα και οι άφθονες νεροπηγές  του Γκιότσαλί φαίνεται να άρεσαν στις δυο αδελφές και στους τέσσερις από τους αδελφούς οι οποίοι αποφάσισαν να εγκατασταθούν μόνιμα εκεί.  Ο δε πέμπτος αδελφός, ωστόσο, για κάποιο λόγο δεν ήτανε ικανοποιημένος και τράβηξε βόρεια για τα ακόμα πιο ψηλά βουνά της Αρκαδίας.  Οι ξενοφερμένοι πάντως γρήγορα ριζώσανε και γινήκανε μια από τις πιο πλούσιες και ισχυρές φαμίλιες του Γκιότσαλι.  Πράγματι ένας απ’ αυτούς, ο Νικολός Γραμματικάκης, το 1800, αναγνωριζότανε από τους Τούρκους ως ο δημογέροντας και ο ξεχωριστός πολίτης του Γκιότσαλι.  Από την οικογένεια του Νικολού γνωστοί είναι ακόμα άλλοι τρεις αδελφοί: ο Γιάννης, ο Μιχάλης και ο Βασίλης και, δύο αδελφές: η Μαρίνα και η Χάιδω. Στην Καρίτσα το γενεαλογικό δέντρο των Γραμματικάκηδων άρχισε ο συνώνυμος εγγονός του Γιάννη. Ο Γιάννης Δημητρίου Γραμματικάκης ήρθε στο χωριό το 1900, λίγα χρόνια μετά το γάμο του με τη Γιωργίτσα Αθανασίου Αντωνίου (Θανασαντώνη) και τη γέννηση του μοναχογιού τους Μήτσου το 1895. Δυστυχώς ο Γιάννης πέθανε πρόωρα και η Γιωργίτσα ξαναπαντρεύτηκε αλλά οι δεσμοί του δεύτερου γάμου ήταν αδύναμοι και η άτυχη αφέθηκε ολομόναχη να μεγαλώσει το Μήτσο. Ο Μήτσος, το 1920, παντρεύτηκε την Κωνσταντίνα Γεωργίου Μαλαβάζου (Ρουμάνου) και απέκτησαν εννιά παιδιά, τρεις γιους και έξι κόρες. Δραστήριος άνθρωπος, κοντά στην πλατεία του χωριού ο Μήτσος άνοιξε μαγαζί –ταβέρνα και μπακάλικο- το οποίο κράτησε για πολλά χρόνια. Τα δε παιδιά του μεταναστέψανε στις Ηνωμένες Πολιτείες όπου απλώνονται οι κλάδοι του οικογενειακού τους δέντρου.	Grammatikakis folk, also known as Michaleoi, hail from Giotsali, the old twin village of present day Agios Dimitris. It is believed that they originated in Crete and came via Monemvasia to Giotsali around 1700. They say that all in all there were five brothers and two sisters. It appears the greenness, the fantastic views, and plentiful water that Giotsali had to offer was to the liking of both sisters and four of the brothers who decided to settle there for good. The fifth brother, however, for some reason was not satisfied and headed north to settle in the higher mountains of Arcadia. The newcomers quickly established themselves as one of the most prosperous, influential, and powerful families in Giotsali. Indeed one of their number, Nikolos Grammatikakis, in 1800 was considered by the Turks as the elder or most notable citizen of Giotsali. Nikolos’ extended family included three brothers: Yiannis, Michalis and Vasilis; and, two sisters: Mariana and Chaido. A grandson of Yiannis, Yiannis Dimitri Grammatikakis, settled in Karitsa in 1900, some years after his marriage to Giorgitsa Thanasi Antoniou (Thanasantoni) and the birth of his sole son Mitsos in 1895. Sadly, Yiannis soon died and Giorgitsa remarried, but her second marriage was unsuccessful and the unfortunate woman was abandoned to fend for herself and her son on her own. Mitsos married Constantina Georgiou Malavazou (Roumanou) in 1920 and had nine children; three sons and six daughters. He was an enterprising young man and below the village square he established a tavern cum grocery shop that he ran for many years. His children migrated to the United States where his extended family and descendents are now entrenched.
ΡΗΓΑΣ	RIGAS
Υπάρχουν δυο οικογένειες Ρηγαίων στην Καρίτσα, του «Ρέμπελου» και του «Γερμανού».  Και οι δύο προέρχονται από τα Φιλάτικα της Αρκαδίας.	There are two Rigas family groups in Karitsa, the Rebelos and Germanos families, and both hail from Philatika of Arcadia
Ρέμπελος	Rebelos
Ο πρώτος που εγκαταστάθηκε στην Καρίτσα ήταν ο Γιάννης Παναγιώτη Ρήγας (Ρέμπελος)  που ήρθε σώγαμπρος το 1900 όταν παντρεύτηκε την Καριτσιώτα Μαργαρίτα Λεωνίδα Χαγιά (Λεωχαγιά).	The first to settle in Karitsa was Yiannis Panagioti Rigas (Rebelos) who came around 1900 when he married local girl Margarita Leonida Hagias (Leohagias).
Γερμανός	Germanos
Στο δεύτερο μισό του περασμένου αιώνα ο Παναγιώτης Γιάννη Ρήγας (Γερμανός)  ήρθε από τα Φιλάτικα να παντρευτεί την Αννιώ Μιχάλη Γεωργαντώνη.  Απέκτησαν δυο γιους, το Γιάννη και το Μιχάλη.  Ο Μιχάλης, από τη δεκαετία του 1980 και μετά, εξυπηρετεί τους συγχωριανούς ως γραμματέας της κοινότητας.	In the second half of last century, Panagiotis Yianni Rigas (Germanos) came from Philatika to marry Annio Michali Georgantonis. They had two sons, Yiannis and Michalis. Michalis has been serving as village council clerk from the 1980s onwards.
ΟΙΚΟΝΟΜΟΠΟΥΛΟΣ	ECONOMOPOULOS
Ο Σταύρος Οικονομόπουλος (Λαγκαδιανός) ήρθε από τα Λαγκάδια της Αρκαδίας να παντρευτεί τη Δημητρούλα Θανάση Κατσάμπη (Βατσούρα).  Απέκτησαν τρεις κόρες –τη Γεωργία, την Κωνσταντίνα και την Παναγιώτα- και μετά από ένα διάστημα φύγανε από την Καρίτσα  με σκοπό να εγκατασταθούν μόνιμα στο χωριό του, τα Λαγκάδια.  Τα πράγματα δεν πήγανε, εκεί, όπως αυτός τα περίμενε και κατόπιν φύγανε για την Αθήνα όπου ερωτικός δεσμός με μια άλλη Καριτσιώτα, την Σταυρούλα Χρήστου Τούντα, τον παρέσυρε από την οικογένεια, αφήνοντας τη Δημητρούλα, μόνη της, να μεγαλώσει τα τρία κορίτσια. Με τη Σταυρούλα ο Σταύρος απέκτησε τον πολυπόθητο διάδοχο, Γιώργο.	Stavros Economopoulos came from Lagadia of Arcadia to marry Dimitroula Thanasi Katsambis (Vatsouras). They were blessed with three daughters -Georgia, Constandina and Panagiota- and after a time they left Karitsa hoping to settle permanently in his homevillage, Lagadia. Things didn`t work out for him, there, as he had hoped for and they then moved to Athens where an affair with another Karitsa girl, Stavroula Christou Toundas, enticed him away from the family home, leaving Dimitroula to bring up the three girls on her own. With Stavroula, Stavros produced Georgios, the much-wanted male heir.
ΒΛΑΧΟΣ	VLAHOS
Ο Χρήστος Γιάννη Βλάχος από τον Αϊ-Δημήτρη ήρθε στην Καρίτσα  το 1907 ή 1908 για να παντρευτεί την Μετάξω Δημητρίου Κατσάμπη (Βατσούρα) με την οποία απέκτησε έξι παιδιά.  Εγκατέλειψε κι αυτός την οικογένειά του για να φύγει στην Αθήνα με μια άλλη Καριτσιώτα, τη Μαριγώ Γεωργίου Τούντα, την οποία παντρεύτηκε αργότερα και έκανε δεύτερη οικογένεια με πέντε παιδιά.  Όλα μαζί, από τους δύο γάμους, ο Χρήστος είχε έντεκα παιδιά που επέζησαν κι άλλα δέκα που απεβίωσαν σε νηπιακή ηλικία. Θεωρείται ότι το επώνυμο του πατέρα του αρχικά  ήταν Κυριαζής, υιοθέτησε όμως επίσημα το παρατσούκλι «Βλάχος» γιατί έτσι το γνώριζαν καλύτερα.	Hristos Yianni Vlahos, originally from Agios Dimitris, settled in Karitsa around 1907-08 when he married Metaxo Dimitri Katsambis (Vatsouras) with whom he had six children. He abandoned his young family and fled to Athens with another Karitsa girl, Marigo Toundas, whom he later married and raised a second family of five children. All up, from both marriages, he had eleven children who survived and another ten who died during infancy. It is believed that his father’s surname was originally Kyriazis and that he formally adopted his nickname “Vlahos,” which he was better known as.
ΓΕΩΡΓΑΝΤΩΝΗΣ	GEORGANTONIS
Οι Γεωργαντωναίοι όπως και οι Γραμματικακαίοι προέρχονται από τα διπλανά δίδυμα χωριά Γκιότσαλι και Άϊ-Δημήτρη. Πρόκειται για ένα από τα παλαιότερα και μεγαλύτερα σόγια πού αναγνωρίζεται για το σημαντικό ρόλο που έχει διαδραματίσει στην ανάπτυξη του Γκιότσαλι και του Άϊ-Δημήτρη. Σύμφωνα με την τοπική παράδοση το σόι ξεκίνησε πριν πολλά χρόνια όταν δύο αδέλφια, ο ένας Γεώργιος κι ο άλλος Αντώνης, ήρθαν στο Γκιότσαλη από την Κρήτη δια μέσο της Μονεμβασιάς, τον «ιερό βράχο» και λιμάνι της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας, που σύνδεε τη νοτιοανατολική Λακωνία με τα νησιά του Αιγαίου. Το αρχικό επώνυμό τους είναι άγνωστο αλλά οι ντόπιοι έβαλαν μαζί τα μικρά ονόματα των δυο αδερφών και τους βγάλανε Γιωργαντωναίους. Ο αρχαιότερος από τους προγόνους που εντοπίζεται είναι ο Χρήστος Γεωργαντώνης που γεννήθηκε στο Γκιότσαλι γύρω στα 1770. Ο καριτσιώτικος κλάδος του οικογενειακού τους δέντρου βλασταίνει από δισέγγονο του Χρήστο, και συγκεκριμένα το Μιχάλη Γιάννη Γεωργαντώνη, ο οποίος το 1890 παντρεύτηκε τη Φωτεινή, μεγαλύτερη κόρη του παπά-Χρόνη.  Στην Καρίτσα μετακόμισε με την οικογένειά του, τέσσερα αγόρια και τέσσερα κορίτσια, 20 χρόνια αργότερα το 1910.	Georgantonis folk, like Grammatikakis, hail from the neighbouring twin villages Giotsali and Agios Dimitris. They are one of the oldest and biggest clans there and are acknowledged to have played an important role in the development of both Giotsali and Agios Dimitris. According to local folk lore the clan began a long time ago when two brothers, a Georgios and an Antonis, came to Giotsali from Crete via Monemvasia, the "sacred rock" and sea port of the Byzantine Empire connecting south eastern Laconia with the Aegean Islands. Their original surname is unknown but the locals soon branded them by combining the forenames of both brothers and jointly referring to them as Georgantonis. The earliest of their descendents that can be traced is Christos Georgantonis who was born in Giotsali around 1770. The Karitsa branch of their family tree stems from a great grandson of Christos; that is Michalis Yianni Georgandonis who married Fotini, eldest the daughter of Karitsa priest papa-Chronis, in 1890, and relocated his family, four boys and four girls, to Karitsa 20 years later in 1910.
ΣΤΑΥΡΙΑΝΟΣ	STAVRIANOS
Οι Σταυριαναίοι κατάγονται από τον Κοσμά της Κυνουρίας. Ο Θεόδωρος Γεωργίου Σταυριανός εγκαταστάθηκε στο χωριό όταν παντρεύτηκε την Καριτσιώτα Νικολέτα Γιάννη Ρήγα (Ρέμπελου), στην δεκαετία του 1920.  Ένας  εγγονός του Θεόδωρου, ο Γιάννης Γεωργίου Σταυριανός, είναι για πάρα πολλά χρόνια πρόεδρος της Αδελφότητας των Καριτσιωτών στη Νότια Αυστραλία.	The Stavrianos family originate in Kosmas. Theodoros Georgiou Stavrianos settled in the village when he married Karitsa girl Nikoleta Yianni Rigas (Rebelos) in the 1920s. A grandson of Theodoros, Yiannis Georgiou Stavrianos, is the long-term president of the Karitsa Brotherhood of South Australia
ΘΕΟΔΩΡΑΚΑΚΟΣ	THEODORAKAKOS
Ο Γεώργιος Παναγιώτη Θεοδωρακάκος (Κούρλας) εγκαταστάθηκε στην Καρίτσα στις  αρχές της δεκαετίας του 1920. Οι  Θεοδωρακακαίοι  κατάγονται από τη θρυλική Μάνη, τη μεσαία χερσόνησο της νότιας Πελοποννήσου που καλύπτει κομμάτι της Λακωνίας και της Μεσσηνίας.  Με τον καιρό διασκορπίστηκαν σε πολλά άλλα μέρη της Μεσσηνίας και της Λακωνίας: όπως στο Δαφνί, στην Σκάλα, στην Απιδιά και στους Μολάους.  Οι ρίζες του Γεωργίου βρίσκονται στην Απιδιά της Λακωνίας, περίπου 30 χιλιόμετρα νοτιοανατολικά από την Καρίτσα. Λέγεται ότι στα χρόνια της μεγάλης ελληνικής επανάστασης για την ελευθερία και την εθνική ανεξαρτησία μια οικογένεια τσοπάνων από την Απιδιά προχώρησε με τα κοπάδια της βόρεια προς τα βοσκοτόπια λίγο πιο έξω από το σημερινό  Αϊ-Δημήτρη, τα οποία ονομάστηκαν Δημαίικα.  Το όνομα όμως του πρώτου κοινού προγόνου των, που έκανε την κίνηση αυτή, δεν μας είναι γνωστό. Εντούτοις, όπως φαίνεται, η οικογένεια μεγαλώνοντας σύντομα χωρίστηκε στους Δημαίους και στους Κουρλαίους. Οι Δημαίοι, όπως δείχνει το παρατσούκλι από την μια μεριά, αλλά και το τοπωνύμιο από την άλλη, αρχίζουν  με το Δήμο.  Οι δε Κουρλαίοι προέρχονται από τον  Παναγιώτη. Ο Γεώργιος Παναγιώτη Θεοδωρακάκος  (Κούρλας) είναι πρόγονος όλων των Θεοδωρακακαίων  στην Καρίτσα και στο Γεράκι.  Μετά το θάνατο της πρώτης του συζύγου, της Κυράννας Δημητρίου Κώνστα, τα παιδιά τους, ο Παναγιώτης και ο Νίκος, πήγαν στο Γεράκι, όπου ο Παναγιώτης απέκτησε μεγάλη οικογένεια, ενώ ο Νίκος μετανάστεψε στην Αμερική.  Στο μεταξύ  ο πατέρας Γεώργιος πήγε στην Καρίτσα, ξαναπαντρεύτηκε την επίσης χηρευάμενη Χρυσούλα Αναστάση Μαλαβάζου (Κρέκου), και έκανε δεύτερη οικογένεια εκεί.	Georgios Panagioti Theodorakakos (Kourlas) settled in Karitsa in the early 1920s. Theodorakakos families originate in legendary Mani, the middle peninsula of southern Peloponnisos overlapping Laconia and Messinia. In time they spread to many other parts of Mesinia and Laconia including Dafni, Skala, Apidia and Molaous. Georgio’s roots can be traced to Apidia of Laconia, some 30 kilometres south east of the Karitsa. It is said that at about the time of the 1821 revolution for freedom and national independence a family of shepherds from Apidia ventured their flocks further north to grazing fields that came to be known as "Dimeika" on the outskirts of present day Agios Dimitris. Though the name of their first common ancestor who made the move is not known, it is thought that the family soon split into two clans; Dimeoi and Kourlas. The Dimeoi, as suggested by the nickname, start off with Dimos while the Kourlas clan originates from Panagiotis. Georgios Panagioti Theodorakakos (Kourlas), a progeny of the latter, is the forebear of all Theodorakakos folk in Karitsa and Geraki. After the death of his first wife, Kyrrana Dimitri Konstas, his children Panagiotis and Nikos moved to Geraki where Panagiotis raised a large family. In the meantime, the father, Georgios, moved to Karitsa to marry again and raise a second family with Chrysoula Anastasiou Malavazos (Krekos), who had also been widowed.
ΤΣΙΠΟΥΡΑΣ	TSIPOURAS
Οι Τσιπουραίοι του νότιου Πάρνωνα είναι παρακλάδι των Βουρβουριωταίων.  Ο Σπύρος Παναγιώτη Τσίπουρας ήρθε  στο χωριό μέσω Σουρμπάνου για να παντρευτεί τη Γιαννούλα Γιάννη Κουρτέση στην δεκαετία  του 1930.  Κάνανε τέσσερα παιδιά, δύο αγόρια και δύο κορίτσια, τα οποία όλα μετανάστεψαν στην Αυστραλία.  Ο συνώνυμος εγγονός του, Σπύρος  Παναγιώτη Τσίπουρας, είναι γιατρός στην Μελβούρνη της Αυστραλίας.	The Tsipouras clan of southern Parnonas is an offshoot of the Vourvouriotis clan. Spiros Panagioti Tsipouras came to the village via Sourbanou to marry Yianoula Yianni Kourtesis in the 1930s. They had four children, two boys and two girls, all of whom migrated to Australia. His namesake grandson, Spiros Panagioti Tsipouras, is a medical practitioner in Melbourne Australia.
Σχετικά τοπωνύμια: η Τσιπουραίικη Σπηλιά	Related place names: e Tsipoureiki Spilia
ΧΕΛΙΩΤΗΣ	HELIOTIS
Ο Θανάσης ήρθε στην Καρίτσα, παιδί ακόμα, με την χήρα μητέρα του, η οποία παντρεύτηκε τον Ηλία Αναστάση Μαλαβάζο (Λουκά) και την οποία όλοι θυμούνται με το υποκοριστικό «Γριαλιού» (γριά του Ηλία).  Ο Θανάσης μεγάλωσε στο χωριό και παντρεύτηκε τη Μαργαρίτα  Αντώνη Τούντα (Τσουχλή) με την οποία απόκτησε ένα γιο και τρεις κόρες.  Δραστήριος και δουλευταράς καθώς ήταν, πήγε πολύ καλά στο χωριό και ως ταβερνιάρης και ως μπακάλης στις δεκαετίες του 1950 και 1960.	Thanasis came to Karitsa as a youngster when his widow mother, remembered as "Grialiou" (Ilia’s old woman) remarried Ilia Anastasiou Malavazos (Loukas). Thanasis grew up in the village, married Karitsa girl, Margarita Antoni Toundas (Tsouhlis) with whom he raised a son and three girls. He was an enterprising young man and did well as one of the shopkeepers and taverners in the village in the 1950s and 1960s.
ΓΕΩΡΓΟΣΤΑΘΗΣ	GEORGOSTATHIS
Ο Χρήστος Γιάννη Γεωργοστάθης από τη Χούνη παντρεύτηκε την Κατίγκω Μάρκου Κατσάμπη (Μαρκαίου) στις αρχές της δεκαετίας του 1950 και έμεινε μόνιμα στην Καρίτσα.	Hristos Yianni Georgostathis from Houni married Katingo Markou Katsambis (Markeos) in the early 1950s and settled permanently in Karitsa.
ΠΗΛΙΟΥΡΑΣ	PILIOURAS
Ο Γεώργιος Κωνσταντίνου Πήλιουρας  παντρεύτηκε την Θεοδωρούλα Κωνσταντίνου Μαλαβάζου (Κρέκου) και για 20 χρόνια ήταν διπλοκάτοικος, τους θερινούς μήνες  στον Κοσμά και το χειμώνα στην Καρίτσα. Αργότερα μετανάστεψε οικογενειακώς στην Αδελαΐδα της Αυστραλίας στη δεκαετία του 1960. Το όνομα ενδεχομένως να είναι αλβανικής προέλευσης.	Georgios Constantinou Piliouras married Theodoroula Constantinou Malavazos (Krekos) and for about twenty years was a dual inhabitant of Kosmas during the summer months and Karitsa during winter. He migrated with his family to Adelaide Australia in the 1960s. The name is possibly of Albanian extraction.
Σχετικά τοπωνύμια: Πηλιουριώτικο, γνωστή και ως Πήλιουρα, είναι βουνοκορυφή 13 περίπου χιλιόμετρα ανατολικά της Καρίτσας	Related place names: Piliouriotiko, also known by its alternate name Pilioura is a mountain summit about 13 kilometres east of Karitsa
ΜΑΖΗΣ	MAZIS
Η οικογένεια του Γιάννη Μάζη από την Ζαραφώνα (σημερινή Καλλιθέα) είναι οι νεώτεροι εσωτερικοί μετανάστες στο χωριό. Εγκαταστάθηκαν στη δεκαετία του 1970.  Το όνομα κι αυτό ενδεχομένως να είναι αλβανικής προέλευσης.	The Mazis family from Zarafona (present day Kalithea) are the newest “immigrants” to the village. They settled in the 1970s. The name is of Albanian extraction.
Σχετικά τοπωνύμια: Παλιά Μαζέικα (σημερινή Κλειτορία), είναι μικρή κωμόπολη στους πρόποδες του Χελμού Αχαΐας.	Related place names: Palia Mazeika (present day Klitoria) a small town in the foothills of Helmos in Achaea.
Περισσότερες πληροφορίες για το χωριό που γέννησε όλα τα παραπάνω σόγια θα βρείτε στην ιστοσελίδα http://karitsa.tripod.com	More information on the ancestral village of all the above clans may be found in http://karitsaeng.tripod.com
29/9/2008